Bilindiği gibi 7491 sayılı Kanun ile KDV Kanunu’nun vergi indirimine ilişkin 29 uncu maddesinin 1 inci fıkrasına eklenen ve 01.01.2024 tarihi itibariyle yürürlüğe giren (ç) bendi uyarınca, vergi kesintisi yapmakla sorumlu tutulanlar tarafından sorumlu sıfatıyla beyan edilen KDV’nin indirimi ödeme şartına bağlanmıştır. Bu kez 50 No.lu KDV Tebliği ile ödeme şartına ilişkin usul ve esaslar belirlenmiştir.

Buna göre Ocak/2024 vergilendirme döneminden itibaren kanuni süresinde 2 No.lu KDV beyannamesiyle beyan edilip yine kanuni süresinde sorumlu sıfatı ile ödenen vergiler eskiden olduğu gibi tevkifata tabi işlemin gerçekleştiği döneme ilişkin 1 No.lu KDV beyannamesinde indirim konusu yapılabilecektir.

Kanuni süresinde beyan edilmeyen veya beyan edilmekle birlikte kanuni süresinde ödenmeyen tevifata tabi KDV ise ödemenin yapıldığı vergilendirme dönemine ilişkin 1 No.lu KDV beyannamesinde indirim konusu yapılabilecektir.

Kısmi ödeme yapılması halinde indirim hakkı ödenen kısımla sınırlı olarak kullanılabilecektir.

Ayrıca 2 No.lu KDV Beyannamesiyle beyan edilen ve tahakkuk eden KDV’nin mükellefin iade alacağından mahsubu suretiyle ödenmesi mümkündür. Bu durumda iade talebine ilişkin standart iade talep dilekçesi ve iade için aranan belgelerin eksiksiz ve tam olarak verilmiş (mahsuben iade talepleri YMM Raporu sonucuna göre yerine getirilen iadelerde YMM Raporu dahil) ve hangi vergilendirme dönemine ilişkin tahakkuk eden 2 No.lu KDV Beyannamesinden kaynaklanan borca mahsubunun talep edildiğinin belirtilmiş olması gerekir. Söz konusu mahsup talebinin bu şekilde yapılmış olması halinde, mahsuba konu edilen KDV tutarının 1 No.lu KDV Beyannamesinde indirim konusu yapılacağı dönem, yukarıda yapılan Tebliğ açıklamaları çerçevesinde tespit edilecektir.

Satıcı tarafından beyan edilen tevkifata tabi olmayan KDV ise eskiden olduğu gibi vergiyi doğuran olayın meydana geldiği tarihi izleyen takvim yılı sonunu aşmamak kaydıyla belgenin kayıtlara alındığı dönem itibarıyla indirim konusu yapılabilecektir.

Yukarıdaki düzenlemeler, Tebliğin yayım tarihinde (10 Şubat 2024) yürürlüğe girmiştir.

Kamu iktisadi teşebbüslerinin (kamu iktisadi kuruluşları, iktisadi devlet teşekkülleri), KDV Genel Uygulama Tebliği’nde özel olarak belirlenmeyen diğer bütün hizmet alımlarında 5/10 tevkifat getirilmek suretiyle kapsam genişletilmiştir.

Bu düzenleme, 1 Mart 2024 tarihinde yürürlüğe girecektir.

KDV Genel Uygulama Tebliği’nin “2.1.3.4.1.Tevkifat Uygulamasında Sınır” başlıklı bölümünde kısmi tevkifat uygulaması kapsamına giren her bir işlemin KDV dahil bedeli 2.000 TL’yi aşmadığı takdirde, hesaplanan KDV’nin tevkifata tabi tutulmayacağına ve sınırın aşılması halinde ise tutarın tamamı üzerinden tevkifat yapılacağına ilişkin düzenleme yer almaktadır.

Kısmi tevkifat uygulamasında her bir işlem için uygulanan 2.000 TL'lik sınır, Vergi Usul Kanunu’nun 232 inci maddesine göre belirlenen fatura düzenleme sınırı olarak değiştirilmiştir. Böylece söz konusu sınırın yıllar itibariyle otomatik güncellenmesi sağlanmıştır.

Fatura düzenleme sınırı 2024 yılında 6.900 TL olarak uygulanmaktadır.

Bu düzenleme Tebliğin yayımını izleyen aybaşında, 1 Mart 2024 tarihinde yürürlüğe girecektir.

Bilindiği gibi mahsuben iade taleplerinde vergi daireleri gerekli kontrolleri yaparak, belgelerdeki muhteviyat eksikliklerinin tespiti halinde eksiklikleri veya KDVİRA sisteminin tespit ettiği olumsuzlukları mükellefe yazı ile bildirmekte, yazının tebliğ tarihinden itibaren 30 gün içerisinde eksiklikleri tamamlayan mükelleflerin vergi inceleme raporu, YMM Raporu ve teminat istenmeyen mahsuben iade talepleri, mahsup dilekçesinin vergi dairesine verildiği tarih itibarıyla yerine getirilmekte ve bunlara gecikme zammı hesaplanmamaktadır.

Eksikliğin 30 günlük süreden sonra tamamlanması halinde ise mahsup talebi bu tarih itibariyle yerine getirilmekle birlikte borcun normal vade tarihinden eksikliğin giderildiği tarihe kadar gecikme zammı uygulanmakta idi.

Bu kez 50 No.lu Tebliğle KDV Genel Uygulama Tebliğinin Mahsuben İade Talebi başlıklı bölümünün (IV/A-2.1.2.) dördüncü paragrafının ilk cümlesinde yer alan “belge ya da” ibaresi yürürlükten kaldırılmış ve aynı paragrafın sonuna aşağıdaki cümleler eklenmiştir:

“30 günlük ek süreden sonra eksiklikleri gideren mükelleflerin mahsup talepleri ise eksikliklerin giderildiği tarih itibarıyla yerine getirilir ve eksiklik yazısının mükellefe tebliğ edildiği tarih ile mükellefin eksiklikleri giderdiği tarih arasında geçen süre için gecikme zammı uygulanır. Bu talebe ilişkin vergi dairelerinde yapılan işlemler sırasında geçen süreler için ise gecikme zammı uygulanmaz”.

Buna göre, gecikme zammının hesaplanacağı sürenin başlangıç tarihi, borcun normal vade tarihi yerine eksiklik yazısının tebliğ tarihi olarak belirlenmiştir. Böylece idare nezdinde geçen süreler için gecikme zammı hesaplanmamış olacaktır.