|
BEYAN DIŞI KALAN MATRAH FARKININ YÜKÜMLÜNÜN DEFTER VE BELGELERİ ÜZE-
RİNDEN SAPTANMASI HALİNDE TARHİYATA KAÇAKÇILIK VEYA AĞIR KUSUR DEĞİL,
KUSUR CEZASI UYGULANMASI GEREKTİĞİ HK.
Mobilya malzemeleri ticareti yapan yükümlünün defter ve belgelerinin
incelenmesi sonucu düzenlenen rapora istinaden 1985 yılı için yükümlü
adına re'sen tarh ve tebliğ olunan kaçakçılık cezalı katma değer ver-
gisinin terkini isteğiyle açılan davayı; 3065 sayılı Katma Değer Ver-
gisi Kanununun 20.maddesinde, teslim ve hizmet işlemlerinde matrahın,
bu işlemlerin karşılığını teşkil eden bedel olduğunun hükme bağlandı-
ğı, inceleme elemanınca yapılan kaydi envanter sonucu belgesiz satılan
ve kayıtlara intikal ettirilmeyen kereste miktarının 72560 m2 olduğu-
nun saptandığı, bu miktar kerestenin yıl içindeki ortalama m2 satış
fiyatı olan 460 lira çarpıldığnda bu miktar kerestenin parasal değeri-
nin 33.377.600 lira olarak hesaplandığı, 72.560 m2 miktarındaki keres-
teye ait satış hasılatının kayıt dışı kaldığı tartışmasız ise de de-
ğerlemenin ortalama satış bedeli esasına göre değil satılan malın ma-
hiyet bedeline göre yapılması gerektiği, satılan keresteler arasında
bir önceki yıldan devren gelen keresteler de yer aldığından değerleme-
nin ortalama maliyet bedeli olan 375 lira üzerinden yapılmasının uygun
görüldüğü, buna göre kayıt dışı kalan kerestenin maliyet bedelinin
27.210.000 lira olarak hesaplandığı, bu miktara % 5 toptancı satış ka-
rının ilavesi ile 28.570.500 liralık satış hasılatının kayıt dışı bı-
rakıldığının saptandığı, bu hasılat yükümlü beyanı olan 55.932.007 li-
raya eklendiğinde toplam katma değer vergisi matrahının 84.502.507 li-
ra olarak belirlendiği, buna isabet eden 8.450.250 lira vergiden ince-
leme elemanınca da kabul edilen 8.327.908 lira verginin indirilmesi
sonucu hesaplanan 122.342 lira tutarındaki katma değer vergisinin ver-
gi dairesine ödenmesi gerektiği, kaçakçılık cezasına gelince, beyan
dışı kalan matrah farkı yükümlünün defter ve belgeleri üzerinden sap-
tandığından tarhiyata kaçakçılık veya ağır kusur cezası değil kusur
cezası uygulanması gerektiği gerekçesiyle kısmen kabul ederek tarhiya-
tı değişiklikle onayan Vergi Mahkemesi kararının bozulması isteğinden
ibarettir.
Temyiz edilen İzmir 5.Vergi Mahkemesinin 6.11.1987 gün ve 1987/464 sa-
yılı kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49.madde-
sinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadı-
ğı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine karar verildi.
(DAN-DER; SAYI:88)
(MT/NÇ)
|