GEÇİCİ VERGİ BEYANNAMESİNE EK OLARAK VERİLEN DÜZELTME BEYANNAMESİNDE GÖSTERDİĞİ MATRAH ÜZERİNDEN 213 SAYILI KANUNUN 30 UNCU MADDESİNİN 4 ÜNCÜ FIKRASI UYARINCA RE'SEN TARHİYAT YAPILDIĞI, GEÇİCİ VERGİNİN YASAL BEYANNAME VERME SÜRESİNDEN SONRA TAHAKKUK ETTİRİLMESİ NEDENİYLE İLGİLİ BULUNDUĞU DÖNEME İLİŞKİN NORMAL VADE TARİHİNDEN İTİBAREN ANILAN KANUNUN 112 İNCİ MADDESİ UYARINCA HESAPLANAN GECİKME FAİZİNİN YASAL OLDUĞU HK.

Temyiz Eden : Fatih Vergi Dairesi Müdürlüğü/İSTANBUL

Karşı Taraf : ...

İstemin Özeti : Davacı şirketin 2001/1-3 üncü ayları için geçici vergi beyannamesine ek olarak verdiği düzeltme beyannamesi üzerinden tahakkuk ettirilen gecikme faizinin kaldırılması istemiyle dava açılmıştır. İstanbul 1. Vergi Mahkemesi 17.11.2003 günlü ve E.2002/1168, K:2003/2300 sayılı kararıyla, 213 Vergi Usul Kanunu'nun özel ödeme zamanları başlıklı 112 inci maddesinde; ikmalen, re'sen veya idarece tarh olunan vergilerin taksit zamanından veya sonra tahakkuk etmesi ile uzlaşma yada dava yolu izlenen hallerde ne zaman ödeneceğinin, bu vergilere hangi süreler için gecikme faizi uygulanabileceğinin belirlendiği, buna göre ikmalen, re'sen veya idarece tarh edilmiş vergiler için gecikme faizi hesaplanacağının açık olduğu, düzeltme beyannamesi üzerine tahakkuk ettirilen vergilere yukarıdaki madde hükmü uyarınca gecikme faizi uygulanmasına olanak bulunmadığı gerekçesiyle tahakkuk ettirilen gecikme faizinin kaldırılmasına karar verilmiştir. Davalı İdare, verginin tahakkuku geçiktirildiğinden 6183 sayılı kanuna göre tespit edilen gecikme zammı oranında gecikme faizi hesaplanmasının yasal olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.

Savunmanın Özeti : Savunma verilmemiştir.

Tetkik Hakimi Kumru Örnek Demirtaş'ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı A.Kemal Terlemezoğlu'nun Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.

Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından,
isteminin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:

213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30 uncu maddesinin 4008 sayılı Yasa ile değişik dördüncü fıkrasında; "Vergi
beyannamesini kanuni süresi geçtikten sonra vermiş olanlara bu beyannamede gösterdikleri matrah üzerinden re'sen gerekli tarhiyat yapılır ve bu beyannameler re'sen takdir için takdir komisyonuna sevk edilmez. Ancak vergi incelemesine başlanılmasından veya takdir komisyonuna sevk edilmesinden sonra kendiliğinden verilen beyannameler için bu hüküm uygulanmaz." hükmüne yer verilmiştir. Aynı Kanunun 112 nci maddesinde ise, ikmalen, re'sen veya İdarece yapılan tarhiyatlarda, dava konusu yapılmaksızın kesinleşen vergilere, kendi vergi kanunlarında belirtilen ve tarhiyatın ilgili bulunduğu döneme ilişkin normal vade tarihinden itibaren son yapılan tarhiyatın tahakkuk tarihine kadar geçen süreler için 6183 sayılı Kanuna göre tespit edilen gecikme zammı oranında gecikme faizi uygulanacağı, gecikme faizinin de aynı süre içinde ödeneceği, gecikme faizinin hesaplanmasında ay kesirlerinin nazara alınmayacağı öngörülmüştür.

Olayda, geçici vergi beyannamesini kanuni süresinde veren süre geçtikten sonra bu beyannameye ek olarak düzeltme beyannamesi ile ek matrah beyan eden davacı adına düzeltme beyannamesinde gösterdiği matrah üzerinden 213 sayılı Kanun'un 30 uncu maddesinin dördüncü fıkrası uyarınca re'sen tarhiyat yapıldığı anlaşıldığından, geçici verginin yasal beyanname verme süresinden sonra tahakkuk ettirilmesi nedeniyle ilgili bulunduğu döneme ilişkin normal vade tarihinden itibaren anılan Kanunun 112 inci maddesi uyarınca hesaplanan gecikme faizinde yasaya aykırılık görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle davalı idarenin temyiz isteminin kabulüyle İstanbul 1. Vergi Mahkemesinin 17.11.2003 günlü ve E:2002/1168, K:2003/2300 sayılı kararının bozulmasına esasta oybirliğiyle, gerekçede oyçokluğuyla 15.2.2005 gününde karar verildi.

A Z L I K O Y U

213 sayılı Vergi Usul Kanununun 30 uncu maddesinin 9 numaralı bendinin ikinci paragrafının "Vergi Beyannamesini kanuni süresi geçtikten sonra vermiş olanlar bu beyannamede gösterdikten matrah üzerinden re'sen gerekli tarhiyat yapılır.........." hükmünden açıkça anlaşılacağı üzere süresinde hiç beyanname vermiyenlerin sonradan beyanda bulunmaları halinde bu hüküm uygulanabilecektir.

Aynı kanunun "Pişmanlık ve Islah" başlıklı 371 inci maddesinin 4 numaralı bendin "eksik veya hatalı yapılan vergi beyanının mükellefin keyfiyeti haber verme tarihinden başlıyarak 15 gün içinde tamamlaması veya düzeltilmesi;" yolundaki hükümden daha önce verilen beyannamedeki eksik veya yanlışlığın ıslah edilmesi (düzeltilmesi) istenmesi halinde pişmanlık ve ıslah hükmüne göre işlem yapılacağı anlaşılmaktadır.

Bu durumda anılan maddenin 5 numaralı bendi hükmüne göre ödemenin geciktiği her ay ve kısmı için 6103 sayılı kanunun 51 inci maddesinde belirtilen nispette uygulanacak gecikme zammı oranında bir zamla birlikte haber verme tarihinden itibaren 15 gün içinde ödenmesi halinde aynı maddenin birinci fıkrası uyarınca vergi ziyaı cezası kesilmeyecektir.

Olayda geçici beyannamesini süresinde veren mükellefin bu beyannamedeki yanlışlığı düzeltmek için verdiği düzeltme (ıslah) beyannamesi üzerine anılan hükme göre işlem yapılması gerektiği açıktır.

Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz konusu vergi mahkemesi kararının bozulması gerekeceği düşüncesiyle karara katılmıyorum.

BŞ/ŞGK