Danıştay Onbirinci Daire 

Yükümlü tarafından üç adet faturanın kullanıldığı tespit edilmiş, tespit edilen bu faturalardan önceki toplam 30 adet faturanın kullanılması normal ve mutad olup, aksinin ispatı yükümlüye ait olduğundan, kullanılmadığım ispat edemeyen yükümlü adına fatura bedelleri esas alınarak tarhiyat yapılması gerekir, İstemin Özeti: Yükümlünün sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı fatura düzenleyerek elde ettiği komisyon gelirin! kayıt ve beyan dışı bıraktığı ileri sürülerek adına 1991 yılı Mayıs ve Aralık dönemleri için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Vergi Mahkemesinin kararıyla; yükümlünün faaliyeti olmadığı halde 1991 yılı Mayıs döneminde komisyon karşılığı olarak 3 adet fatura düzenlediği, bu faturaların ayrı ayır iki cilt faturanın içinde bulunduğu, dolayısıyla geri kalan 97 adet faturanın da komisyon karşılığı olarak düzenlendiği, ancak elde edilen komisyon gelirinin kayıt ve beyan dışı bırakıldığı ileri sürülerek tarhiyat yapıldığının anlaşıldığı, ancak dosyanın incelenmesinden yükümlünün 97 adet faturayı düzenlediği yolunda somut bir tespit bulunmadığından 97 faturada belirtilen miktar esas alınarak yapılan tarhiyatın yasal olmadığı, bununla birlikte karşıt inceleme sonucu düzenlendiği belirlenen 3 adet faturadaki miktar esas alınarak yapılan tarhiyatta yasal isabetsizlik görülmediği gerekçesiyle tarhiyatın 3 adet faturaya ilişkin kısmı onanmış fazlası ise kaldırılmıştır. Vergi Dairesi Müdürlüğü, yükümlünün iki cilt faturayı komisyon geliri karşılığında düzenlendiğini ileri sürerek mahkeme kararının bozulmasını istemektedir. Karar: 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 134. maddesinde vergi incelemesinin amacının ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu hükmü yer almış, böylece gerçek durumun vergilemeye esas alınması amaçlanmıştır. Aynı Kanunun 3. maddesinde ise vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin vergiye esas olacağı ifade edildikten sonra, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan ve olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğu belirtilmiştir. Uyuşmazlık konuşu olayda, incelemeye ibraz edilmeyen 01755017600 ile 016900016909 seri numaralı olanlarının 1991 yılı Mayıs döneminde kullanıldığı belirlenmiştir. Dolayısıyla birinci ciltte son olarak 1017574 numaralı faturanın düzenlenmiş olması bu ciltten toplam 24 adet faturanın düzenlendiğin!, ikinci ciltteki 016909 numaralı faturanın düzenlenmiş olması ise ilk 9 faturanın kullanıldığının göstergesidir. Bu nedenle cilt halindeki faturaların belli bir sıra takip etmesi ve bu sıraya göre düzenlenmesi gerektiğinden kullanıldığı tespit edilen faturalardan önceki faturaların da kullanıldığının kabulü gerekir. Bu durumda 0155017600 ile 016900017950 seri numaraları arasında üç adet faturanın yükümlü tarafından 1991 yılında kullanıldığı tespit edildiğine göre, tespit edilen faturalardan önceki toplam 30 adet faturanın da kullanılması normal ve mutad olup, bunun aksini ispatı yükümlüye ait olduğundan, bu faturaların kullanılmadığım ispat edemeyen yükümlü adına 1991 yılında düzenlenen satış faturaları bedelleri esas alınarak 30 adet fatura için saptanan hasılat üzerinden tarhiyat yapılması gerektiğinden, tarhiyatı karşıt incelemeyle tespit edilen 3 adet fatura üzerinden değişiklikle onayan vergi mahkemesi kararında isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulüyle, Vergi Mahkemesinin kararının bozulmasına oybirliği ile karar verildi.