Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu 

Bildirdiği adreste faaliyetinin bulunmadığı tespit edilen, başka bir adreste ticari faaliyetin! sürdürdüğü de kanıtlanamayan mükellefin kaybolduğundan bahisle incelemeye ibraz etmediği faturaların kullanıldığı kabul edilerek yapılan tarhiyatın somut verilere dayanmadığı kabul edilir. İstemin Özeti: DemirÇelik ticareti yapacağından bahisle 26.4.1985 tarihinde mükellefiyet tesis ettiren yükümlünün, 1985 yılma ilişkin işlemlerinin incelenmesi sonucunda, bu dönemde notere iki cilt fatura tasdik ettirdiği, bunlardan birinci cildinin kaybolduğunu ileri sürerek incelemeye ibraz etmediği, ikinci ciltte ise sadece 3.12.1987 gününde katma değer vergisi hariç 4.000.000 lira satış tutarlı bir fatura düzenlendiğinin saptanması üzerine, ise başlama tarihi olan 26.4.1985 gününden, 3.12.1987 gününe kadar hiç satış yapılmamış olmasının ticari yaşamla bağdaşmayacağı, bu itibarla kaybolduğu bildirilen bir cilt 50 adet fatura ile satış yapıldığı, buna göre 26.4.1985 ile 3.12.1987 tarihleri arasında 51 adet faturanın kullanıldığı, bu faturalardan 1985, 1986, 1987 yıllarından her birisine 17 adet fatura isabet ettiği, kullanılan faturadaki katma değer vergisi hariç satış tutan esas alınarak yapılan hesaplama sonucunda katma değer vergisi hariç 68.000.000 TL hasılatın beyan dışı bırakıldığı sonucuna varılmış ve tespit edilen bu miktardan Temmuz, Ağustos, Eylül/1985 dönemlerine isabet eden matrah farkı üzerinden davacı adına kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Yükümlü tarafından bu tarhiyata karşı açılan davayı inceleyen Vergi Mahkemesi kararıyla; 1995 yılında demirçelik ticareti yapacağından bahisle mükellefiyet tesis ettiren yükümlünün dilekçesinde belirttiği adreste 21.10.1985 gününde düzenlenen 27/8 No.lu yoklama fişinde gösterilen adreste hiç faaliyette bulunmadığının belirtildiği, Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından yükümlünün, başka adreste veya bir iş yeri açmaksızın ticari faaliyetin! sürdürdüğü yönünde bir tespitin de yapılmadığı, kaybolduğu bildirilen fatura cildinin kullanıldığı kabul edilerek yapılan tarhiyatın hiç bir somut veriye dayanmadığı gerekçesiyle tarhiyatı kaldırmıştır. Vergi dairesi müdürlüğünün temyiz istemini inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi 16.3.1993 günlü ve E:1992/3987, K:1993/1239 sayılı kararıyla; 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 3. maddesinin (B) bendine göre, iktisadi, ticari ve teknik icaplara uymayan veya olayın özelliğine göre normal ve mutad olmayan bir durumun iddia olunması halinde ispat külfetinin bunu iddia eden tarafa ait olduğunun belirtildiği, yükümlünün 26.4.1985 gününde demir ticaretinde kullanmak üzere iki cilt (100 adet) fatura tasdik ettirdiği, 3.12.1987 tarihinde bu faturalardan sadece 051 No.lu faturanın kullanıldığı, 001050'ye kadar olan faturaların çalındığından bahisle incelemeye ibraz edilemediği, yükümlünün iki buçuk yılı aşkın bir sürede bu faturalardan sadece 051 No.lu faturayı kullanması, diğer 001050 No.lu faturaları kullanmamış olmasının ticari gereklere uymayan ve mutad olmayan bir durum olduğu, yukarıda anılan yasa hükmüne göre 001050 No.lu faturaların kullanılmadığının ispat külfetinin yükümlüye ait olduğu gerekçesiyle mahkeme kararım bozmuştur. Bozma kararma uymayan Vergi Mahkemesi kararıyla kararında direnmiştir. . . Karar, vergi dairesi müdürlüğü tarafından temyiz edilmiş ve yükümlünün ibraz edemediği fatura cildinin kaybolduğunu herhangi bir şekilde kanıtlayamadığı, üç yıl içinde tek bir faturanın kullanılıp diğer faturaların kullanılmamasının ticari yaşam ile bağdaşmadığı; yapılan tarhiyatın yasaya uygun olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir. Karar: Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi kararın özet bölümünde yazılı Vergi Mahkemesinin ısrar karan, aynı gerekçe ve nedenlerle kurulumuzca da uygun bulunmuş ve temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasını gerektirecek durumda görülmemiştir. Bu nedenlerle temyiz isteminin reddine oyçokluğu ile karar verildi.