Danıştay Dördüncü Daire 

Şirket ortağına ait olup, şirkete satışı yapılan eşyanın şirketin faaliyetiyle ilgili olmadığından söz edilerek amortismana tabi tutulmayacağı ileri sürülmüş ise de, VUK'nun 313 ve 269. maddelerinde aranılan tüm şartlar yerine getirildiği ve aktife kayıtlı olan bu eşyaların satılması halinde elde edilecek gelirin şirkete ait olacağı düşünüldüğünde söz konusu demirbaşlar için amortisman ayrılmasında yasaya aykırılık bulunmamaktadır. İstemin Özeti: 1989 yılı işlemleri incelenen davacı kurum adına mükerrer gider yazıldığı, başkası adına düzenlenmiş belgelere dayalı gider kaydedildiği ve şirkete ait olmayan demirbaşlar için amortisman ayrılarak dönem giderlerinin arttırıldığı ileri sürülerek bulunan matrah üzerinden ikmalen kurumlar vergisi salınmış ve kaçakçılık cezası kesilmiştir. Ankara 1. Vergi Mahkemesi 31.3.1994 Günlü ve E:1993/502, K:1994/275 Sayılı kararıyla, yaptırılan bilirkişi incelemesi sonunda mükerrer gider yazıldığının belgelendiği, amortismana tabi tutulan bir kısım demirbaş ve döşemenin şirketle ilgisi bulunmadığından amortisman ayrılarak gider yazılmasının mümkün olmadığı, matrah farkı defter ve belgelerden tespit edildiği için davacının vergi kaçırma kastinin bulunmadığı gerekçesiyle kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesine, vergi aslına yönelik davanın reddine karar vermiştir. Davalı İdare, kaçakçılık cezasının yerinde olduğunu, davacı ise, amortisman ayrılan demirbaşların şirket aktifine kayıtlı ve şirket faaliyetiyle ilgili olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedirler. Karar: Davacı şirketin defter ve belgeleri üzerinde yapılan inceleme sonunda belirlenen matrah farkı üzerinden salınan vergi ve cezaya ilişkin uyuşmazlığın çözümü amacıyla mükerrer gider kaydı ve şirkete ait olmayan belgelere dayalı gider kaydına yönelik bilirkişi incelemesi yaptırılmış olmasına karşın mahkemece şirkete ait olmayan belgelere dayalı gider kaydı ile ilgili matrah farkı hakkında hüküm tesis edilmediği görüldüğünden, davacının buna ilişkin iddiası incelenmeden verilen kararın eksik incelemeye dayalı olduğu açıktır. 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 313. maddesinde, işletmede bir yıldan fazla kullanılan ve yıpranmaya, aşınmaya veya kıymetten düşmeye maruz bulunan gayrimenkullerle, 269. madde gereğince gayrimenkul gibi değerlenen iktisadi kıymetlerin alet, edevat, mefruşat, demirbaş ve sinema filmlerinin değerinin bu kanun hükümlerine göre yok edilmesinin amortisman mevzuunu teşkil edeceği ifade edilmiştir. Buna göre, iktisadi bir kıymetin amortismana tabi tutulması için, işletmede bir yıldan fazla kullanılması, yıpranma, aşınma veya kıymetten düşmeye maruz bulunması ve şirket aktifine kaydedilmesi gerekmektedir. Şirket ortağına ait olup şirkete satışı yapılan eşyaların, şirketin faaliyetiyle ilgili olmadığından söz edilerek amortismana tabi tutulamayacağı ileri sürülmüş ise de, sözü edilen maddede aranı lan tüm şartlar yerine getirildiği ve aktife kayıtlı olan bu eşyaların satılması halinde elde edilecek gelirin şirkete ait olacağı düşünüldüğünde söz konusu demirbaşlar için amortisman ayrılmasında yasaya aykırılık bulunmamaktadır. Vergi Dairesi Müdürlüğü'nün tarhiyata kaçakçılık uygulamasının yerinde olduğu yolundaki iddiası, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında yerinde görülmemiştir. Bu nedenlerle davacının temyiz isteminin kabulü ile, Ankara l. Vergi Mahkemesinin 31.3.1994 Günlü ve E:1993/502, K:1994/275 Sayılı kararının bozulmasına, Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin reddine, oybirliğiyle karar verildi.