Danıştay Onüçüncü Daire

Geçici kabulden sonra yapılan giderler dağıtıma tabi olmadığından, bu giderlerin kati kabulün yapıldığı yıl hesaplarına intikal ettirilmesi gerekir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 44. maddesinin 1 numaralı bendinde, geçici ve kati kabul usulüne tabi olan işlerde geçici kabulün yapıldığı yılın işin bitim tarihi olarak kabul edildiği, aynı maddenin son fıkrasında da geçici kabulden sonra, kati kabulü sağlamak maksadıyla yapılan giderlerin dağıtım usulüne tabi olmayıp kati kabulün yapıldığı yıl hesaplarına intikal ettirileceği hükme bağlanmıştır. Vergisi uyuşmazlığa konu olan yılda ise geçici kabul tutanağının 18.11.1969 gününde düzenlendiği ve bu tutanakta davacının da imzası bulunduğu anlaşıldığından;9.966,70 lira tutarındaki malzeme bedeli hakkında ileri sürülen iddia yerinde görülmediği gibi 2092 ve 20.360 liralık matrah kalemleri hakkında ileri sürülen iddialarda dava konuşu kararın bozulmasını sağlayacak durumda olmadığından, davanın reddine, tahsilat sırasında 1803 sayılı Af Kanunu hükümlerinin gözönünde tutulması gerektiğine oybirliğiyle karar verildi.