Danıştay Onüçüncü Daire

Bakkallık yapıp GVK'nun 9/3. maddesinde yazılı muafiyetten yararlanabilmek için, köyde değil, Köy Kanunu'nun uygulandığı yerlerde faaliyette bulunmak gerekir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 9. maddesinin 3 numaralı bendindeki Esnaf Muafiyeti, 202 sayılı Kanunun gerekçesinde belirtildiği üzere nüfus miktarına bakılmaksızın Köy Kanunu'nun uygulandığı yerleri kapsayacak şekilde genişletilmiştir. Bu nedenle idari teşkilat olarak nahiye durumunda bulunan fakat belediye kuruluşu olmadığı için köy Kanunu uygulanan bir yerdeki bakkaliye faaliyetinin Gelir Vergisi Kanunu'nun 47. ve 48. maddelerinde yazılı şartları haiz bulunup bulunmadığına bakılmaksızın karar verilmesinde isabet görülmediğinden, ticari faaliyetin yapıldığı yerde Köy Kanunu'nun uygulanıp uygulanmadığı ve faaliyetin GVK'nun 47. ve 48. maddelerinde yazılı şartları haiz bulunup bulunmadığı hususunda bir araştırma yapılarak yeniden karar verilmek üzere dava konuşu kararın bozulmasına, tarh dosyasının yerine iadesine oybirliğiyle karar verildi.