|
ŞİRKET MÜDÜRÜNÜN TUTUKLU OLMASININ ASIL BORÇLU OLAN ŞİRKET İÇİN MÜCBİR SEBEP SAYILAMAYACAĞI HK.
Temyiz Eden : ...
Vekili : Av. ...
Karşı Taraf : Kızılbey Vergi Dairesi Müdürlüğü ANKARA
İstemin Özeti : Davacı, müdürü olduğu limited şirketlerin 4811 sayılı Kanun gereği yapacağı taksit ödemelerinin kendisinin tutuklu olması nedeniyle mücbir sebep kapsamında ertelenmesi gerektiği yolundaki başvurusunun reddi üzerine, işlemin iptali istemiyle dava açmıştır. Ankara 1. Vergi Mahkemesi 24.9.2003 günlü ve E:2003/308, K:2003/731 sayılı kararıyla; davacının tutuklu olmasının şahsı için Vergi Usul Kanununun 13 üncü maddesine göre mücbir sebep hali olduğu, ancak 4811 sayılı Vergi Barışı Kanunu kapsamında ödenmek istenen borcun davacının şahsi borcu olmadığı, şirketin tüzel kişiliğine ait borç olduğu, davacının tutuklu olmasının asıl borçlu şirket için mücbir sebep sayılamayacağı, dolayısıyla dava konusu işlemde kanuna aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar vermiştir. Davacı şirketin yönetici olduğu için mücbir sebep halinin uygulanması gerektiğini ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.
Tetkik Hakimi Mustafa Bahtiyar'ın Düşüncesi : Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, temyize konu mahkeme kararının bozulmasını sağlayacak nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.
Danıştay Savcısı A.Kemal Terlemezoğlu'nun Düşüncesi : İdare ve vergi mahkemelerince verilen kararların temyizen incelenerek bozulabilmesi için, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirtilen nedenlerin bulunması gerekmektedir.
Temyiz dilekçesinde öne sürülen hususlar, söz konusu maddede yazılı nedenlerden hiçbirisine uymadığından, isteminin reddi ile temyiz edilen Mahkeme kararının onanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle, temyiz isteminin reddine 23.6.2004 gününde oybirliğiyle karar verildi.
BŞ/ÖEK
|