|
BELEDİYEYE GELEN VERGİ VE MALİ YÜKÜMLERİN KANUNLA KOYULACAĞI İLKESİ
KARŞISINDA DOĞALGAZIN, KULLANIM ARACI BAKIMINDAN HAVAGAZI İLE EŞ DEĞER
OLARAK NİTELENDİRİLMESİ GEREKEN BİR GAZ YAKIT OLDUĞUNDAN BAHİSLE 2464
SAYILI BELEDİYE GELİRLERİ KANUNUNUN 34.MADDESİNDE KAPSAMINDA HAVAGAZI
TÜKETİM VERGİSİNE TABİ TUTULAMAYACAĞI HK.
Yükümlü şirket tarafından ithal edilip belediye sınırları içindeki
İGSAŞ'a (İst.Gübre San.A.Ş.) satılan doğalgaz için Elektrik ve Havaga-
zı Tüketim Vergisi beyannamesinin verilmemesi sebebiyle 2464 sayılı
Kanunun 34.maddesine istinaden Ocak 1990 dönemi için re'sen tarh edi-
len Havagazı Tüketim Vergisinin terkini istemiyle açılan davayı; 2464
sayılı Belediye Gelirleri Kanununun 34.maddesiyle, 213 sayılı Vergi
Usul Kanununun 3/A ve 19.maddelerinin birlikte incelenmesinden, bir
vergi alacağından söz edilebilmesi için vergi kanunlarında bir hükmün
bulunması gerektiği, nitekim Anayasa'nın vergilendirme ile ilgili il-
kelerini düzenleyen 73/3.maddesinde, vergi ve mali yükümlülüklerin ka-
nunla konulacağı hükmünün yer aldığı, uyuşmazlık konusu olayda, doğal-
gazın 2464 sayılı Kanunun 34.maddesinde yeralmadığı hususu tartışmasız
olup, kanunsuz vergi olamayacağından maddede belirtilmeyen doğalgazın
34.madde kapsamında Havagazı Tüketim Vergisine tabi tutulmasının yasal
dayanağının bulunmadığı, davalı idare herne kadar doğalgazın kullanım
gayesi bakımından havagazı ile eş değer olarak nitelendirilmesi gere-
ken bir gaz yakıt olduğundan bahisle 34.madde kapsamına girdiğini id-
dia etmekte isede, elde ediliş ve vasıfları farklı bu iki gazın eş
değerde eolduğu kabul edilemeyeceği gibi, vergi kanunlarında vergi yü-
kümlülüğü yönünden hakkında hüküm bulunmayan hallerde kıyas yoluyla
yorumlanarak genişletmeye gidilmesine olanak bulunmadığından, madde
lafzında yer almayan doğalgazın, sırf kullanım gayesi esas alınarak
34.madde kapsamında Havagazı Tüketim Vergisine tabi tutulmasının müm-
kün olmadığı gerekçesiyle kabul ederek, tarhiyatı terkin eden Kocaeli
2.Vergi Mahkemesinin 13.12.1993 gün ve K:1993/732 sayılı kararının bo-
zulması istenilmektedir.
Temyiz edilen Vergi Mahkemesi kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama
Usulü Kanununun 49.maddesinin 1.fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden
hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine,
anılan mahkeme kararının onanmasına karar verildi.
(DAN-DER; SAYI:90)
(MT/NÇ)
|