Danıştay 4. Daire

İlgili Kanunlar: 6183 s. Kanun Md. 58, 213 VUK Md.30

ÖDEME EMRİNE DAVA

Re?sen takdir nedeni olmaksızın takdire sevk edilen ve takdir komisyonu kararı üzerine yapılan tarhiyata ilişkin olarak tebliğ edilen ödeme emrine ?Böyle bir borcum yoktur.? gerekçesiyle açılan davanın kabulü gerektiği.

İstemin Özeti: 1997 yılı kurumlar vergisi, fon payı, ağır kusur ve kusur cezası ile gecikme faizi borçlarının tahsili amacıyla davacı adına ödeme emirleri düzenlenip, tebliğ edilmiştir. (?) Vergi Mahkemesi kararıyla; davacının ilgili dönem beyannamesini vermemesi üzerine Vergi Usul Kanunu?nun 30. maddesinin 1 ve 3 numaralı bentleri uyarınca takdire sevkedildiği, takdir komisyonu kararına dayanılarak yapılan tarhiyata ilişkin ihbarnamelerin tebliği üzerine dava açılmadığı gibi, ödeme de yapılmadığı, usulüne uygun olarak kesinleşen amme alacağının tahsili için düzenlenen ödeme emirlerine karşı davacının ileri sürdüğü iddialarının böyle bir borcu bulunmadığı kapsamında değerlendirilemeyeceği gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Davacı, beyannamelerinin süresinde verildiğini ve defterlerinin mevcut olup, incelenmek üzere istenilmediğini ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.

Karar: (?) İnşaat Demir Çelik Mamülleri Sanayi Ticaret Limited Şirketinin 1997 yılında davacı adına Katma Değer Vergisi hariç 5.013.800.000 TL tutarında sahte fatura düzenlediği tespit edilmiş olup, zamanaşımına az bir süre kalması nedeniyle mükellefin 1997 yılı Katma Değer Vergisi ve Kurumlar Vergisi matrahının takdir edilmek üzere takdir komisyonuna sevk edilmesi yolunda davalı idareye yazdığı yazı üzerine vergi dairesince 21.11.2002 tarihli takdire sevk fişi ile ?vergi beyannamesinin kanuni süresi geçtiği halde verilmesi? nedeniyle takdire sevk işlemi yapılmış, takdir komisyonunun 19.02.2003 tarihli kararı ile ise, takdirin dayanağı olarak Vergi Usul Kanunu?nun 30. maddesinin 3 numaralı bendi gösterilerek 13.000.000.000 TL olarak matrah takdir edilmiştir. Anılan takdir komisyonu kararına dayanılarak yapılan tarhiyata ilişkin ihbarnameler şirketin bilinen adresinde şirket ortağına tebliğ edilmiş ve dava konusu yapılmamıştır. Davacı düzeltme ve şikayet yoluna başvurmakla birlikte, ödeme yapılmaması üzerine dava konusu ödeme emirleri düzenlenip tebliğ edilmiştir.

6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun?un 55. maddesinde ?Amme alacağını vadesinde ödemeyenlere, 7 gün içinde borçlarını ödemeleri veya mal bildiriminde bulunmaları lüzumu bir ?ödeme emri? ile tebliğ olunur.? Denilmiş, 58. maddesinde ise, kendisine ödeme emri tebliğ olunan şahsın, böyle bir borcu bulunmadığı veya kısmen ödediği veya zamanaşımına uğradığı hakkında tebliğ tarihinden itibaren 7 gün içinde dava açılabileceği belirtilmiştir.

213 sayılı Vergi Usul Kanunu?nun 30. maddesinin 1 numaralı bendinde beyannamelerin kanuni süresi geçtiği halde verilmemiş olması, 3 numaralı bendinde ise ?tutulması mecburi olan defterlerin tutulmaması veya tasdik ettirilmemesi ya da inceleme yapmaya yetkili olanlara herhangi bir sebeple ibraz edilmemesi? halleri re?sen takdir nedeni olarak sayılmıştır. Aynı Kanun?un ?Komisyonların görevleri? başlıklı 74. maddesinde ?Takdir komisyonu bu görevlerini yaparken takdir sebepleri bulunup bulunmadığını incelemez. Yalnız hatalı gördüğü muamelelerde, ilgili vergi dairesini yazı ile ikaz etmeye mecburdur.? denilmektedir. Olayda ise re?sen takdir sebebi vergi dairesi ikaz edilmeden takdir komisyonunca re?sen değiştirilmiştir. Oysa dosyadaki belgelerden, davacının ilgili dönem defterlerinin tasdik ettirilerek usulüne uygun olarak tutulduğu ve beyannamenin verildiği, ayrıca, defterlerin incelenmek üzere istenilmediği anlaşılmaktadır. Dolayısıyla, olayda takdire sevk fişinde ve takdir komisyonu kararında belirtilen re?sen takdir nedenlerinden birisi mevcut değildir.

Bu durumda Kanun?a aykırı olarak tarhiyat yapılması nedeniyle, ödeme emirlerinin iptali istemiyle açılan davada davacının ?böyle bir borcu bulunmadığı? sonucuna varılmaktadır. Bu nedenle dava konusu ödeme emirlerinin iptali gerekirken davanın reddi yolundaki mahkeme kararında isabet görülmemiştir.

Açıklanan nedenlerle, (...) Vergi Mahkemesinin kararının bozulmasına, oyçokluğuyla karar verildi (*).

(*) KARŞI OY: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar mahkeme kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmediğinden, temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle karara karşıyım.