Danıştay Dördüncü Daire

Finansal kiralama yoluyla kiralanan gayrimenkulün, adi kiralama yoluyla kiraya verilmesinde, finansal kiralama bedellerinin kabul edilmeyerek, matrah farkı bulunamayacağı. İstemin Özeti: Davacı kurumun 1998 yılında finansal kiralama yoluyla kiraladığı bir gayrimenkulü sözleşmeye aykırı olarak ortakları aynı olan bir başka şirkete adi kiralama yoluyla kiraya verdiği iddiasıyla ödenen finansal kiralama bedelleri kabul edilmemek suretiyle ikmalen kurumlar vergisi ve gelir (stopaj) vergisi salınıp, fon payı hesaplanmış, ağır kusur ve vergi ziyaı cezası kesilmiştir. (...) Vergi Mahkemesi; finansal kiralama bedellerinin ödeyen yönünden bir gider olduğu ve kiralamaya konu maldan her türlü faydayı elde etme hakkının bulunduğu, 3226 sayılı Finansal Kiralama Kanunu'nun 15. maddesi gereği finansal kiralamaya konu malın zilyetliğinin devredilemeyeceği hususunun ise sözleşmenin taraflarını ilgilendirdiği, anılan malın adi kiralama yoluyla kiraya verilmesi ve gelir elde edilmesinin davacının tercihi olduğu, bu durumda, anılan gayrimenkul için ödenen kira bedellerinden, elde edilen kira gelirinin indirilmesi suretiyle yapılan tarhiyatta isabet bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar vermiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, yapılan tarhiyatın yasal olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir.