|
|
Dairesi
Personeline sosyal yardım çerçevesinde yemek veren kurumların satın aldıkları eti aynen veya işledikten sonra sattıklarından söz edilemeyeceğinden; hukuken yapılan satışın toptan olarak kabulü mümkün değildir.
|
|
|
Karar No
2002/357
|
|
|
Esas No
2000/5670
|
|
|
Karar Tarihi
31-01-2002
|
|
|
Danıştay Yedinci Daire
Personeline sosyal yardım çerçevesinde yemek veren kurumların satın aldıkları eti aynen veya işledikten sonra sattıklarından söz edilemeyeceğinden; hukuken yapılan satışın toptan olarak kabulü mümkün değildir. İstemin Özeti: Toptan perakende et satışı işiyle uğraşan davacı şirketin 1997 yılına ilişkin defter ve belgelerinin incelenmesi sonucu düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak 1997 yılı OcakAğustos dönemleri için re’sen katma değer vergisi salınmasına ve kusur cezası kesilmesine ilişkin işlemi; davacının yapmış olduğu et satışlarını toptan satış olarak kabul ederek % 1’lik katma değer vergisine tabi olduğu gerekçesiyle iptal eden (...) Vergi Mahkemesi kararının; satılan etlerin perakende satış kapsamında yer aldığı, dolayısıyla % 8’lik katma değer vergisine tabi olması gerektiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz başvurusu; davacı şirketin aralarında kamu kurumlarının da bulunduğu çeşitli kuruluşlara yaptığı et satışlarına % 8 katma değer vergisi oranını uygulaması gerektiğinden bahisle salınan katma değer vergilerini ve kusur cezalarını konu alan işlemi, düşük fiyatta ve yüksek miktarda et satışı yapılmasının toptan satış için yeterli olduğu gerekçesiyle iptal eden vergi mahkemesi kararının, teslimi yapılan ürünlerin aynen veya işlendikten sonra satışını yapan kimseler dışındakilere satılması olarak tanımlanan ve % 8 katma değer vergisine tabi olan perakende satış olduğu ileri sürülerek bozulması istemine ilişkindir. 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 28. maddesinde, katma değer vergisi oranının, vergiye tabi her bir işlem için % 10 olduğu, Bakanlar Kurulu’nun bu oranı dört katına kadar artırmaya, % 1’e kadar indirmeye, bu oranlar dahilinde muhtelif mal ve hizmet ile bazı malların perakende safhası için farklı vergi oranları tespit etmeye yetkili olduğu hüküm altına alınmış olup; bu maddenin verdiği yetkiye dayanarak Bakanlar Kurulu, 22.12.1992 tarih ve 92/3896 sayılı Kararnamenin Eki Kararının 1/c maddesinin II sayılı listede yeralan teslim ve hizmetler için katma değer vergisi oranını % 8 olarak belirlemiş; I sayılı listenin son bendinde, bu oranın aralarında küçük ve büyükbaş hayvanların etleri ve bağırsağının da bulunduğu, I sayılı listenin 4. sırasında yeralan ürünlerin perakende safhasındaki teslimlerinde de uygulanacağı kuralı getirilmiş; perakende safhasındaki teslimden maksadın ise, teslimi yapılan ürünlerin aynen veya işlendikten sonra satışını yapan kimseler dışındakilere satılması olduğu belirlenmiştir. Bu düzenlemelerden; toptan ve perakende satış ayrımına, satılan malın fiyatının ve miktarının değil; alıcının niteliğinin etkili olduğu; nihai tüketiciye yapılan satışın perakende; malı aynen veya işledikten sonra başkalarına satmayı kendisine ticari uğraş edinenlere yapılan satışın ise, toptan sayılması gerektiği anlaşılmaktadır. Olayda; davacı şirketin 01.01.199731.08.1997 dönemi defter ve belgelerinin incelenmesi sonucu düzenlenen vergi inceleme raporu ve eklerinde, şirketin, aralarında resmi bankalar, polis evi, TBMM, Köy Hizmetleri, Araştırma Endistrüsü Müdürlüğü TC Merkez Bankası Matbaası, Petrol Ofisi A.Ş. ve benzeri kurumlara et satışı yaptığı; bu satışlara toptan et satışı için öngörülen % 1 katma değer vergisi oranını uyguladığı; sözkonusu kurumların yetkililerinin katma değer vergisi mükellefiyetlerinin bulunmadığı, alınan etlerin personelin yemek ihtiyacını karşılamak için kullanıldığı ve yemek ücretinden katma değer vergisi alınmadığını beyan ettikleri tespit edilmiş olup; buna göre, personeline sosyal yardım çerçevesinde yemek veren kurumların satın aldıkları eti aynen veya işledikten sonra sattıklarından söz edilemeyeceğinden; hukuken yapılan satışın toptan olarak kabulü mümkün değildir. Açıklanan nedenle, aksi yönde verilen kararda isabet görülmediğinden; temyiz isteminin kabulüne, mahkeme kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.
|
|