Danıştay Yedinci Daire

Davacının bir yıl içinde bir kişiye verdiği borç para karşılığında aldığı çekin karşılıksız çıkması üzerine, icra kanalıyla tahsil edilen paranın, borç verilen ana paranın altında kaldığının anlaşılması karşısında, faiz alınıp alınmadığı tespit edilmeden yalnızca borçlunun şikayeti üzerine yapılan tarhiyattan isabet bulunmamaktadır. İstemin Özeti: Davacı adına, 1997 yılında faiz geliri elde ettiği halde beyanda bulunmadığından bahisle banka ve sigorta muameleleri vergisi salınması ve ağır kusur cezası kesilmesi yolunda tesis edilen işlemi; olayda, davacının 1997 takvim yılında (M.Y) isimli şahsa aylık % 3 faizle toplam 30.000 Alman markı borç para verip, karşılığında 4.600.000.000 TL'lik çek aldığı; borcun verildiği tarihteki kur dikkate alındığında davacının toplam 1.600.206.910 TL faiz geliri elde ettiğinden bahisle banka ve sigorta muameleleri vergisi tarh edilip, ağır kusur cezası kesilmişse de, davacının bir yıl içinde bir kişiye verdiği borç para karşılığında aldığı çekin karşılıksız çıkması üzerine olayın icraya intikal ettiğinin, icra kanalıyla tahsil edilen paranın da (2.261.100.000 TL) ana paranın altında kaldığının anlaşılması karşısında, faiz alındığı tespit edilmeden yalnızca borçlunun şikayeti doğrultusunda yapılan işlemde isabet görülmediği gerekçesiyle iptal eden Vergi Mahkemesi Kararının; inceleme raporu doğrultusunda tesis edilen işlemin hukuka uygun olduğu ileri sürülerek bozulması istenmektedir. Karar: Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle, gerekçesi yukarıda açıklanmış bulunan mahkeme kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından, temyiz isteminin reddine; kararın onanmasına, oyçokluğuyla karar verildi (*). (*) AYRIŞIK OY: Dosyanın incelenmesinden; davacının (MY) isimli kişiye vermiş olduğu borç karşılığı aldığı faizin, Alman Markı olarak verilen miktarın, ödendiği tarih itibarıyla kurunda meydana gelen farklılığın esas alınması suretiyle hesaplandığı anlaşılmıştır. Yabancı paraların kur değerlerinde zaman içinde meydana gelen farklılığın sebebi, ülkedeki yüksek enflasyon yüzünden Türk Lirasının değerinin azalmasıdır. Ülkedeki fıaiz oranının yüksekliğinin sebebi de, aynı ekonomik olgudur. Başka bir anlatımla; istikrarlı ekonomilerde mevduat faizleri için uygulanan % 612 oranını aşan yüksek faiz uygulaması, Türk Lirasının değerinde enflasyon sebebiyle ortaya çıkan azalmanın karşılanması amacına hizmet etmektedir. Bir ülkede, borç para verme işlemlerinde milli para yerine istikrarlı yabancı para kullanılması da, aynı amacın sonucudur. Bu bağlamda, borcun Türk Lirası olarak verilip yüksek faiz alınmasıyla, yabancı ülke parası olarak verilip yabancı ülke parası olarak alınması arasında herhangi bir nitelik farkı yoktur. Dolayısıyla; Türk Lirasının değerindeki azalmayı karşılamaya hizmet eden yüksek faiz, kazanç olarak, vergilendiriliyorsa, yabancı ülke parası olarak verilen borç karşılığında Türk Lirasının değer kaybının karşılanması sonucunu yaratan kur farkının da vergilendirilmesi, vergilemede eşitlik ilkesinin zorunlu sonucudur. Aksine uygulama, yabancı para cinsinden borç verenler lehine vergilemede eşitsizlik yaratacağından; milli paradan kaçma, dolayısıyla bu suretle vergi yükünden kurtulma yolunu kaçınılmaz olarak açacaktır. Olayda, borç Alman Markı olarak verilmiş, karşılığı Türk Lirası olarak alınmıştır. Bu yolla, alınan faizin hem miktarının belirlenmesi, hem de niteliğinin gizlenmesi hedeflenmiştir. Diğer bir anlatımla; olayda, gerçek mahiyeti itibarıyla, faiz karşılığı borç para verme sözkonusudur. Açıklanan nedenle, temyiz isteminin kabulü gerekeceği oyu ile karara karşıyım.