Danıştay Dördüncü Daire

193 sayılı GVK'nın 40/2. maddesinde safi kazancın tespitinde işyerinde çalışan işçilerin iadelerinin gider olarak indirilebileceğinin öngörülmesi karşısında, komisyon karşılığı sahte fatura düzenlediği ileri sürülen şahıstan temin edilen gıda maddeleri alımına ilişkin faturanın yüksek mal hareketine dayanmadığından söz edilerek tarhiyat yapılamaz. İstemin Özeti : 1996 yılı işlemleri incelenen davacı şirketin, bir adet gerçek dışı faturayı kayıtlarında gider olarak gösterdiği ileri sürülerek düzenlenen rapor uyarınca re'sen kurumlar vergisi ile gelir (stopaj) vergisi salınmış, fon payı hesaplanmış, kaçakçılık ve özel usulsüzlük cezaları kesilmiştir. Vergi Mahkemesi'nin kararıyla; olayda, davacı şirketin komisyon karşılığı sahte fatura düzenlediği ileri sürülen (ÇA) adlı şahıstan temin ettiği gıda maddeleri alımına ilişkin faturaların gerçek bir mal hareketine dayanmadığından söze dilerek tarhiyat yapıldığının inceleme elemanınca da kabul edilmesi ve 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 40/2. maddesinde ise safi kazancın tespitinde işyerinde çalışan işçilerin iaşelerinin gider olarak indirilebileceğinin öngörülmesi karşısında, davacı şirketin uyuşmazlık konusu faturadan başka iaşe giderleri olup olmadığı hususları araştırılmadan söz konusu fatura içeriğindeki giderlerin kabul edilmemesinin eksik incelemeye dayandığı, bu durumda yapılan tarhiyatta isabet bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına, özel usulsüzlük cezası davalı idare tarafından düzeltme fişi ile terkin edildiğinden özel usulsüzlük cezası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, inceleme raporuna dayanılarak yapılan tarhiyatın yasal olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.