Danıştay Dördüncü Daire

İşçilere ayni olarak yapılan yiyecek yardımının tevkifata tabi tutulması ve tevkifat yapılırken Gelir Vergisi Kanununun 23. maddesinin 8. bendinin dikkate alınması. İstemin Özeti: Davacı şirketin 1996 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen rapora dayanılarak, re'sen gelir (stopaj) vergisi salınmış, fon payı hesaplanıp, kaçakçılık cezası kesilmiştir. (...) Vergi Mahkemesi; olayda sosyal amaçlı giderler hesabına kaydedilen ve ayni şeklide yapılan ödemelerden tevkifat yapılmadığının tespiti üzerine dava konusu tarhiyatın yapıldığı, bu itibarla işçilere ayni yardım niteliğinde yapılan kumanya gıda maddeleri ile tabldot olarak verilen yemeklerin ücret ödemesi kabul edilerek yapılan tarhiyatta kanuna aykırılık bulunmadığı, ikmalen ve re'sen yapılan tarhiyatlarda fon payı alınması mümkün olmadığından davacı adına hesaplanan fon payında isabet görülmediği, olayın niteliği itibarıyla kesilen kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesi gerektiği gerekçesiyle, vergi aslına yönelik davayı reddetmiş, kaçakçılık cezasını kusur cezasına çevirmiş, fon payını kaldırmıştır. Davacı, Gelir Vergisi Kanunu'nun 40 ve Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 14. maddesi uyarınca işçilere yapılan sosyal yardımların indirilecek giderler arasında sayıldığını, bu nedenle mahkeme kararının yerinde olmadığını, davalı idare ise kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesinde hukuka uyarlık bulunmadığını ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedirler. Karar: Uyuşmazlık, davacı kurumunun 1996 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen vergi inceleme raporu doğrultusunda salınan vergi ve kesilen cezaya karşı açılan davanın kısmen reddi yolunda verilen kararın taraflarca bozulması istemine ilişkindir. Davalı idarenin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü iddialar kararı kusurlandıracak nitelikte görülmemiştir. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 61. maddesinin 1. fıkrasında 'ücret işverene tabi ve belirli bir işyerine bağlı olarak çalışanlara hizmet karşılığı verilen para ve ayınlar ile sağlanan ve para ile temsil edilebilen menfaatlerdir.' denilmiştir. Aynı Kanun'un 23. maddesinin 8. bendinde ise: hizmet erbabına işverenlerce yemek verilmek suretiyle sağlanan menfaatlerin, gelir vergisinden istisna olduğu hükme bağlanmıştır. Dava dosyasının incelenmesinden, davacı kurumun işçilerine ayni olarak yaptığı yiyecek yardımıyla, tabldot olarak verdiği yemeklerin bedeli hesaplanarak dava konusu tarhiyata ilişkin matrah hesaplanmıştır. Yukarıda açıklaması yapılan kanun hükümleri uyarınca işçilere ayni olarak yapılan yiyecek yardımlarının tamamının ücret kabul edilerek tevkifata tabi tutulmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Ancak, tabldot olarak işçilere verilen yemeklere ait bedeller Gelir Vergisi Kanunu'nun 23. maddesinin 8. bendi uyarınca gelir vergisinden istisna edildiğinden bu kısma isabet eden tarhiyata karşı açılan davanın reddi yolunda verilen kararda isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, davacı temyiz isteminin kısmen kabulüyle (...) Vergi Mahkemesinin kararının tabldot yemek bedellerine isabet eden matraha ilişkin kısmının bozulmasına, taraflar diğer temyiz iddialarının reddine oybirliğiyle karar verildi.