T.C.

DANIŞTAY

VERGİ DAVA DAİRELERİ GENEL KURULU

o TEBLİGAT (Koşulları Oluşmadığı Halde Tebliğ Memurunun Hatası Sonucu 7201 S.K. 35. M.'ye Göre)

o TEBLİĞ MEMURUNUN HATASI (Koşulları Oluşmadığı Halde 7201 S.K. 35. M.'ye Göre Tebligat)

o DİLEKÇE RET KARARI ÜZERİNE DAVANIN YENİLENMESİNDE SÜRE

o SÜRE (Dilekçe Ret Kararı Üzerine Davanın Yenilenmesinde)

o DAVANIN YENİLENMESİ (Dilekçe Red Kararının Gereğinin Yerine Getirilmesi)

7201

Özet : Dilekçe ret kararı, koşulları oluşmadığı halde tebliğ memurunun hatası sonucu tebligat yasasının 35. Maddesine göre tebliğ edilmiş olduğundan davanın süresinde açıldığı kabul edilerek esastan incelenmesi doğru olduğu hakkında.

İstemin Özeti: Elektrikli ev ve mutfak eşyaları ticaretine Mart 1992'de başlayan davacı adına, Şubat, Mart, Nisan, Mayıs ve Haziran 1992 dönemleri için salınan kaçakçılık cezalı katma değer vergilerine karşı açılan davaya ait dilekçe; her döneme ilişkin vergi ve cezalara karşı ayrı ayrı dava açılmak üzere reddedilmiştir.

Dilekçe ret kararı, davacının dilekçede gösterdiği adrese tebliğe çıkarılmış, tebliğ evrakı, gösterilen "Sokak adı"nın bulunmadığı, ismen de bilinmediği açıklamasıyla geri dönmüş, vergi mahkemesi dilekçe ret kararını 7201 sayılı Yasanın 35 inci maddesine göre tebliğ etmiştir.

Davacı, 16.4.1993 günlü dilekçesiyle, dilekçenin reddine ilişkin kararın mahkemede tebliğini isteyerek, vergi mahkemesine başvurmuş ve dilekçesine TEK ve ... makbuzlarını ekleyerek, adresinde yer alan "..."nın bulunamamasının, PTT memurunun hatasına dayandığını belirtmiştir.

Dilekçe ret kararını mahkemede alan davacı, kararı temyiz etmişse de, istemin incelenmeksizin reddi yolundaki Danıştay Yedinci Dairesinin K: 1993/3481 sayılı Kararının 25.11.1993 gününde tebliği üzerine, 1.12.1993 gününde dilekçe ret kararının gereğini yerine getirerek davasını yenilemiştir.

Bu şekilde her dönem için ayrı ayrı dilekçelerle açılan davaları inceleyen Ankara 3. Vergi Mahkemesi, 7.6.1994 günlü ve E: 1993/1522, K: 1994/824 sayılı Kararıyla; Danıştay Yedinci Dairesince, dilekçe ret kararının temyizen incelenmesi sırasında davanın süresinde açılmadığı yönünde bir saptama yapılmadığını belirterek, davacının tebliğ hatasına ilişkin iddiasını kabul etmiş, davanın esasını incelemiş, tarhiyatı kaldırmıştır.

Kararı temyiz eden vergi dairesi müdürlüğü, usul yönünden; ıttıla tarihine göre davanın süresinde kabul edilemeyeceğini, esas yönünden ise tarhiyatın hukuka uygun olduğunu ileri sürmüştür.

Temyiz başvurusunu inceleyen Danıştay Onbirinci Dairesi, 21.9.1995 günlü ve E: 1995/2149, K: 1995/2180 sayılı Kararıyla; Danıştay Yedinci Dairesinin, dilekçenin reddine ilişkin kararın temyiz edilemeyeceğini belirten kararının tebliği ile yeni bir dava açma süresi doğmayacağı, davacının dilekçe ret kararını öğrendiği tarihte vergi mahkemesine başvurmak yerine, kararı temyiz ettiği, 1.12.1993 tarihinde yapılan yenileme başvurusunun, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun öngördüğü 30 günlük süre geçirildikten sonra yapıldığı, davanın süresinde görülmesi, esas yönünden incelenerek kabulü ve tarhiyatın kaldırılması yolundaki kararda hukuka uygunluk bulunmadığı gerekçesiyle kararı bozmuş, yükümlünün karar düzeltme istemini ise K: 1995/3994 sayılı Kararıyla reddetmiştir.

Bozma kararına uymayan Ankara 3. Vergi Mahkemesi, 25.3.1996 günlü ve E: 1996/291, K: 1996/306 sayılı Kararıyla; dilekçe ret kararlarının temyiz edilemeyeceğinin, 2577 sayılı Yasanın 15 inci maddesindeki kuralın mefhumu muhalifinden çıkarılabildiği, böyle bir yasağın, davacılar tarafından bilinmemesinin özür teşkil edeceği, davacının iradesi dışında oluşan bir yanlışlıktan dolayı davanın süre aşımı nedeniyle reddedilemeyeceği gerekçesiyle, ilk kararında ısrar etmiştir.

Israr kararı, vergi dairesi müdürlüğü tarafından temyiz edilmiştir.

Temyiz istemini inceleyen Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu 13.2.1998 günlü, E: 1996/301, K: 1998/38 sayılı Kararıyla; Tebligat Kanununun 35 inci maddesine göre tebligat yapılabilmesi için daha önce tebligat yapılmış olan bir adrese gönderilen tebligatın geri dönmesi, adres değişikliğinin bildirilmemiş ve tebliğ memurunca da yeni adresin tesbit edilmemiş olması gerektiği, daha önce kendisine herhangi bir tebligat yapılmamış olan davacı yönünden belirtilen şartların gerçekleşmediği, davacı ıttıla tarihine göre dilekçe ret kararını temyiz etmiş ve her döneme ait vergi ve cezalar için ayrı ayrı dava açabilmesine olanak tanınmasını istemiş ve bu istem incelenmeksizin reddedilmişse de, anılan madde uyarınca tebligat yapılmadığından davanın esas yönünden incelenerek sonuçlandırılmasında hukuka aykırılık görülmediği gerekçesiyle temyiz istemini reddetmiştir.

Vergi dairesi müdürlüğü tarafından, davacının dilekçe ret kararı üzerine davasını süresinde yenilemediği ileri sürülerek kararın düzeltilmesi istenmiştir.

Savunmanın Özeti: Savunma verilmemiştir.

Danıştay Tetkik Hakimi G.B.'nin Düşüncesi: Karar düzeltme isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı Z.B'nin Düşüncesi: Kararın düzeltilmesi istemi, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54. maddesine uygun bulunduğundan kabulü ile Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu'nun 13.2.1998 gün ve 1998/38 sayılı Kararı kaldırılarak işin esasının yeniden incelenmesi ve Danıştay 11. Dairesince verilen bozma kararında yer alan düşünce uyarınca temyiz isteminin kabulü ile ısrar kararının bozulması gerektiği düşünülmektedir.

Türk milleti adına hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu'nca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü: 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 54 üncü maddesinde, Danıştay tarafından verilen yargısal kararlar hakkında, bu maddede yazılı sebeplerle kararın düzeltilmesinin istenebileceği belirtildiğinden ve dilekçe sahibinin ileri sürdüğü sebeplerin bunlardan hiçbirisine uymadığı anlaşıldığından, yerinde olmayan istemin REDDİNE, 29.1.1999 gününde oyçokluğu ile karar verildi.

KARŞI OY

Düzeltilmesi istenen kararın "Karşı Oy" yazısında yer alan hukuksal nedenlerle istemin kabulü, kararın kaldırılması ve ısrar kararına karşı vergi dairesi müdürlüğü tarafından yapılan temyiz başvurusunun kabulü ile kararın bozulması gerektiği görüşünde olduğumuzdan karara katılmıyoruz.