Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu
Yasa gereği alınması ve verilmesi gereken belgelerin verilmediği ve alınmadığı yolunda somut ve hukuken geçerli tespit yapılmaksızın kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka uygunluk bulunmamaktadır. İstemin Özeti : Kasaplık et toptan ticareti yapan yükümlünün 1994 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucunda alımların gerçekte müstahsilden yapıldığı halde müstahsil makbuzu düzenlenmemesi nedeniyle adına özel usulsüzlük cezası kesilmiştir. Özel usulsüzlük cezasının kaldırılması yolundaki vergi mahkemesi kararını temyizen inceleyen Danıştay Onbirinci Dairesi kararıyla; yükümlü tarafından içeriği itibariyle yanıltıcı fatura düzenlendiğine dair inceleme raporuyla ulaşılan sonuç üzerine yapılan kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarhiyatının dairelerinin kararıyla bozulduğu, gerçekte müstahsilden yapılan alımlar için müstahsil makbuzu düzenlenmemesi nedeniyle kesilen özel usulsüzlük cezasının mahkemece kaldırılmasında isabet görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur. Bozma kararına uymayan (...) Vergi Mahkemesi kararıyla; 213 sayılı Yasanın 353. maddesi uyarınca özel usulsüzlük cezası kesilebilmesi için öncelikle maddede sayılan belgelerin alınmadığının ve verilmediğinin belirlenmesi ve bu belgeleri vermeyen ve almayanların saptandığına ilişkin hukuken geçerli bir tespit bulunması gerektiği, böyle somut bir belge ya da tespit bulunmaksızın özel usulsüzlük cezası kesilmesinin hukuka aykırı olduğu gerekçesiyle ilk kararında direnmiştir. Karar, vergi dairesi müdürlüğünce temyiz edilmiş, inceleme raporundaki tespitlere dayanılarak kesilen özel usulsüzlük cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istenmiştir. Karar: Kasaplık et ticareti yapan davacının 1994 yılında gerçekte üreticiden yaptığı alımları içeriği itibariyle sahte faturalarla belgelendirilmesi ve müstahsil makbuzu düzenlememesi nedeniyle adına kesilen özel usulsüzlük cezasını kaldıran vergi mahkemesi ısrar kararı temyiz edilmiştir. 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 1.1.19946.7.1994 tarihleri arasında yürürlükte bulunan 353. maddesinin 1. fıkrasında aynı Yasa'nın 232. 234. 235. ve 236. maddeleri gereğince verilmesi ve alınması gereken fatura, gider pusulası ve müstahsil makbuzu ile serbest meslek makbuzunu vermeyen ve almayanlardan herbirine, her fatura, gider pusulası, müstahsil makbuzu ve serbest meslek makbuzu için 50.000 liradan aşağı olmamak üzere bu vesikalara yazılması gereken meblağın yüzde üçü oranında özel usulsüzlük cezası kesilmesi ve son paragrafında da bir takvim yılı içinde her bir belge nevine ilişkin olarak saptanan özel usulsüzlükler için kesilecek ceza toplamının 25.000.000 lirayı geçememesi kurala bağlanmıştır. 4008 sayılı Yasanın 17. maddesiyle değişen ve 6.7.1994 tarihinde yürürlüğe giren 1. fıkrada ise, düzenlenmesi gereken her bir belge için bir milyon liradan aşağı olmamak üzere bu belgelerde yazılması gereken meblağın yüzde yirmibeşi nisbetinde özel usulsüzlük cezası kesileceği belirtilmiştir. Yükümlü adına bu kural uyarınca özel usulsüzlük cezası kesilebilmesi için ceza gerektiren eylemin ve eylemle fail arasındaki bağlantının açıklıkla saptanması ve usulsüzlük eyleminin bütün unsurlarıyla ortaya konulması gerekir. Olayda ise gerçeği yansıtmadığı kabul edilen faturalara dayanılarak alış kaydedilen emtianın müstahsilden alındığı ve müstahsil makbuzu düzenlenmediği görüşüyle ceza kesilmiş olup, yükümlünün müstahsilden alışı olduğuna dair somut bir tespit yapılmadan kesildiği anlaşılan özel usulsüzlük cezasının kaldırılması yolundaki kararda hukuka aykırılık görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine oyçokluğu ile karar verildi.(*) (*) KARŞI OY: Israr kararının; Danıştay Onbirinci Dairesinin bozma kararı esasları doğrultusunda bozulması gerektiği görüşünde olduğumuzdan karara katılmıyoruz.