Danıştay Dokuzuncu Daire

Otopark ve garaj işleten yükümlünün, yediemin olarak aldığı bedel ticari kazanç olarak kabul edilir. İstemin Özeti : Otopark ve garaj işleten yükümlünün icra daireleri ve vergi dairelerinden hacizli malları muhafaza etmesi karşılığında depolama ve yediemin ücreti altında aldığı bedellerle ilgili olarak katma değer vergisini beyan etmemesi ve ödememesi nedeniyle 1991/512, 1992/112, 1993/111, 1994/111 dönemleri için adına tarh edilen katma değer vergisi ile kesilen kusur cezasının terkini istemiyle açılan davayı; uyuşmazlığın, yükümlünün maliye ve icra dairelerince yediemin olarak teslim edilen menkul malları deposunda muhafaza etmesi karşılığı elde ettiği bedelin, ücret mi yoksa ticari kazanç mı olduğu hususunda doğduğu, yediemin sözlükte 'üzerinde anlaşmazlık bulunan bir malın anlaşmazlık halledilinceye kadar bırakılan güvenilir kimse' olarak tanımlandığı bu tanım ile Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 101. maddesinde yeralan 'Hakim iki taraftan birinin talebiyle davanın ikamesinden evvel veya sonra ihtiyati tedbir olarak menkul ve gayrimenkul malların aynı munazalı ise bunu haciz veya yediadle tevdiine karar verebilir' hükmü dikkate alındığında, yediemin olabilmek için teslim alınacak eşyayı muhafaza edecek yerin bulunmasının yeterli olmadığı, bunun yanında ve en önemlisinin de yetkili kuruluşlarca yediemin olarak seçilmiş olmanın gerektiği, bu itibarla yetkili kuruluşlarca seçilmedikçe yediemin olunamadığına göre bu işin, isteyen kişiler tarafından yapılmasından ve devamlılığından söz edilemeyeceği, yediemin olarak seçilme halinde teslim alınacak emtiayı muhafaza edecek garaj, depo vs. yere sahip olunması ve bunların ticari olarak işletilmesi 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 37. maddesinde tarif edilen bir ticari faaliyette bulunulduğuna kanıt teşkil etmeyeceğinden, yedieminlikten elde edilen gelirin de ticari kazanç olarak nitelendirilmesinin mümkün bulunmadığı, yükümlüye yediemin sıfatıyla yapılan ödemeler ücret sayıldığından, elde edilen bedelin ticari kazanç olarak 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 1. maddesi kapsamında katma değer vergisine tabi tutulmasında isabet görülmediği gerekçesiyle kabul ederek cezalı tarhiyatı terkin eden Vergi Mahkemesinin kararının; yükümlünün otopark ve garaj işletmesinden dolayı katma değer vergisi mükellefi olduğu, bu işin yanısıra sürekli olarak üçüncü kişilere ait hacizli malları deposunda muhafaza etmesi yükümlünün ticari faaliyetinin bir parçası sayıldığından elde edilen gelirin de ticari kazanç olduğu ve katma değer vergisine tabi tutulması gerektiği, elde edilen gelirin yasada belirtilen ücret tanımına da girmediği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz edilen Vergi Mahkemesi kararında, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.