T.C.

DANIŞTAY

VERGİ DAVA DAİRELERİ GENEL KURULU

o GİDER PUSULASI (Eski Elektronik Eşyaların Toplanması)

o KAMPANYA (Eski Eşyaların Yenilenmesi Kampanyası - Gider Pusulası)

o ÖZEL USULSÜZLÜK CEZASI (Kampanya Düzenlenmesi - Eski Eşyaların Takas Yoluyla Alımı)

Özet : Bayii bulunduğu firmanın açtığı kampanya nedeniyle müşterilerden eski fırın toplayan davacının gider pusulası düzenlemesine gerek olmadığı hakkında.

İstemin Özeti: Elektrikli ev aletleri ticareti ile uğraşan yükümlünün 26 müşteriden aldığı eski fırın için gider belgesi düzenlememesi nedeniyle, 18.2.1995 tarihli tutanağa dayanılarak adına özel usulsüzlük cezası kesilmiştir.

Davayı inceleyen İstanbul 1. Vergi Mahkemesi, 31.5.1996 günlü, E: 1996/444, K: 1997/1164 sayılı Kararıyla; yükümlünün yetkili adamının imzaladığı tutanağın Vergi Usul Kanunun 131 inci maddesine uygun olduğu, bu tutanakla davacının alımını yaptığı 26 adet eski fırın için gider pusulası düzenlemediğinin saptandığı, kesilen cezada Vergi Usul Kanununun 353 üncü maddesinin 1 inci fıkrasına aykırılık görülmediği gerekçesiyle davayı reddetmiştir.

Yükümlünün temyiz istemini inceleyen Danıştay Dördüncü Dairesi, 30.10.1997 günlü, E: 1996/3913, K: 1997/3889 sayılı Kararıyla; düzenlenen tutanakta, davacının 26 ayrı müşterisinden almış olduğu eski fırınlar için gider pusulası düzenlemediğinin saptandığı, "Eski fırınınızı yenileyin" kampanyası kapsamında alınan eski fırınların, Vergi Usul Kanununun 234 üncü maddesinde belirtilen kıymetli eşya olmadığı, bu fırınlar için gider belgesi düzenlemeye gerek bulunmadığından davanın reddi yolunda verilen kararda isabet görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur.

Bozma kararına uymayan İstanbul 1. Vergi Mahkemesi, 9.2.1998 günlü, E: 1998/144, K: 1998/127 sayılı Kararıyla ilk kararındaki hukuksal nedenler ve gerekçe ile direnmiştir.

Israr kararı davacı tarafından temyiz edilmiş, kesilen cezanın hukuka uygun olmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir.

Savunmanın Özeti: Temyiz isteminin reddi gerektiği yolundadır.

Danıştay Tetkik Hakimi G.B.`nin Düşüncesi: 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 234 üncü maddesi gereğince kıymetli eşya kapsamında olmayan eski fırınların alımı için gider pusulası düzenleme zorunluluğu bulunmadığından temyiz isteminin kabulü gerektiği düşünülmektedir.

Danıştay Savcısı A.Ö.`nün Düşüncesi: Davacının özel usulsüzlük cezasına karşı açtığı davayı reddeden vergi mahkemesi kararı, temyiz istemi üzerine Danıştay Dördüncü Dairesinin 30.10.1997 gün ve 97/3889 sayılı Kararıyla bozulmuştur.

Bozma kararına uymayan vergi mahkemesi ilk kararında ısrar etmiş olup karar davacı tarafından bir kez daha temyiz edilmiştir.

Mahkeme kararının dayandığı gerekçenin Danıştayın bozma kararı karşısında hukuki geçerliliği bulunmadığı gibi, ileri sürülen temyiz nedenleri 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 49/1 inci madde ve bendi kapsamında olduğundan, istemin kabulü, ısrar kararının bozulması gerekeceği düşünülmektedir.

Türk milleti adına hüküm veren Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulunca, dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü: Elektrikli ev aletleri ticareti yapan yükümlünün işyerinde işçisi nezdinde düzenlenen 18.2.1995 tarihli tutanak ile 26 ayrı müşterisinden aldığı eski fırın için gider pusulası düzenlememesi nedeniyle kesilen özel usulsüzlük cezasına karşı açılan davayı reddeden vergi mahkemesi ısrar kararı temyiz edilmiştir.

213 sayılı Vergi Usul Kanununun 353 üncü maddesinin 1 inci fıkrasında verilmesi ve alınması icabeden fatura, gider pusulası, müstahsil makbuzu ile serbest meslek makbuzunu vermeyen ve almayanlardan herbirine, her fatura, gider pusulası ve serbest meslek makbuzu için özel usulsüzlük cezası kesilmesi öngörülmüştür.

Aynı Yasanın 234 üncü maddesinin olay tarihinde yürürlükte olan metninde, gider pusulasının, birinci ve ikinci sınıf tüccarlar ile defter tutmak mecburiyetinde olan serbest meslek erbabının ve çiftçilerin; kazançları götürü usulde tesbit olunan tüccar ve serbest meslek erbabı ile vergiden muaf esnafa yaptırdıkları işler veya onlardan satın aldıkları emtia için tanzim edileceği, bu belgenin birinci ve ikinci sınıf tüccarların, zati eşyalarını satan kimselerden satın aldıkları altın, mücevher gibi kıymetli eşya için de tanzim edilmesi kabul edilmiştir.

Üretici firmanın bayii olan davacının işyerinde, işçisi nezdinde düzenlenen tutanak ile eski fırınları yenileme kampanyası kapsamında 26 ayrı müşterisinden aldığı eski fırın yasada belirtilen altın, mücevher gibi kıymetli eşya olmadığından bu emtianın alımı için gider pusulası düzenlenmesi gerekmemektedir. Maddenin son fıkrasında yapılan düzenleme gözardı edilerek aksi yolda verilen ısrar kararında hukuka uygunluk görülmemiştir.

Bu nedenlerle temyiz isteminin kabulüne, İstanbul 1. Vergi Mahkemesinin 9.02.1998 günlü, E: 1998/144, K: 1998/127 sayılı ısrar kararının BOZULMASINA, 26.3.1999 gününde oybirliği ile karar verildi.