Danıştay Dördüncü Daire

Beyannameye dahil kazanç ve iratlar üzerinden tevkif suretiyle kesilen vergilerin beyannameye dahil kazanç ve iratlar üzerinden hesaplanan vergi üzerinden tevkif suretiyle kesilen vergilerin beyannameye dahil kazanç ve iratlar üzerinden hesaplanan vergiden fazla olan kısminin nakden veya mahsuben iade edilebilmesi için, tevkif yoluyla kesilen verginin vergi sorumlusu tarafından ilgili vergi dairesine yatırılmış olması şartının aranması, Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 44 ve Gelir Vergisi Kanunu'nun 121. maddelerine aykırı getirilmiş bir düzenleme olmayıp 1050 Sayılı Muhasebei Umumiye Kanunu'nun 70 ve 139. maddeleri ile 178 sayılı Maliye Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkındaki Kanun Hükmünde Kararname'nin 11. maddesine dayanılarak hazırlanan Devlet Harcama Belgeleri Yönetmeliğinin 52. maddesine göre yapılan bir düzenlemenin sonucudur. İstemin Özeti: 22.07.1992 günlü ve 21292 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 169 Seri No.lu Gelir Vergisi Genel Tebliği'nin A/1 bölümünün 1. fıkrasında yeralan 'Tevkif yoluyla kesilen vergilerin mahsupları sonunda kalan kısminin nakden veya mahsuben iade edilmesi için, tevkif yoluyla kesilen verginin vergi sorumlusu tarafından ilgili vergi dairesine yatırılmış olması şarttır.' şeklindeki düzenleme ile bu düzenleme dolayısıyla davacı şirketin mahsup isteminin reddine yönelik vergi dairesi işlemenin iptali istemiyle dava açılmıştır. Davacı, Tebliğ'in dava konuşu hükmünün mahsuplara ilişkin 5422 Sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 44. maddesinde öngörülmeyen şartlar getirdiğim, bu maddede Maliye Bakanlığı'na düzenleme yapma yetkisi verilmediğim iddia etmektedir. Karar: 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 121. 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 44. maddelerinde yıllık beyannamede gösterilen gelire dahil kazanç ve iratlardan bu Kanunlara göre kesilmiş bulunan vergilerin beyanname üzerinden hesaplanan gelir veya kurumlar vergisinden mahsup edileceği, mahsubu gereken miktar gelir veya kurumlar gelir vergisinden fazla olduğu takdirde farkın mükellefin müracaatı üzerine kendisine red ve iade edileceği belirtilmektedir. 1050 sayılı Muhasei Umumiye Kanunu'nun 70 ve 139. maddelerinde gelir ve gider tahakkukuna ait evrakların şekil ve içeriklerinin ve bu kanunda yeralan hesap usullerinin tayinine Maliye Bakanlığısın yetkili olduğu öngörülmüştür. Bu maddelerle 178 Sayılı Maliye Bakanlığı'nın Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararnamenin 11. maddesine dayanılarak çıkarılan Devlet Harcama Belgeleri Yönetmeliği ile fazla ve yersiz tahsil edilen vergilerin ilgililere verilmesinde aranılacak belgelere ilişkin esaslar açıklanmıştır. Bu açıdan davacı şirketin Maliye Bakanlığı'nın konuya ilişkin düzenleme yapma yetkisinin olmadığı şeklindeki iddiasına itibar edilemez. Zira Maliye Bakanlığı'nın burada genel anlamda bir düzenleme yapma yetkisi sözkonusudur. Devlet Harcama Belgeleri Yönetmeliğinin 52. maddesinin 'Gelir ve Kurumlar Vergisi Kanunlarına Göre Yapılacak iadelere ilişkin Esaslar' başlıklı 2. fıkrasında mükelleflere red ve iadesi gereken paraların yatırıldığına ilişkin ilgili vergi dairesi yazısının, beyannamesinde ücret ve/veya serbest meslek kazancı bulunan mükelleflere yapılacak red ve iadelerinde ise kesilen vergilerin, kesintiyi yapan sorumlu adına tahakkuk ettirildiğine ilişkin saymanlık yazısının ödeme belgesine bağlanması gerektiği belirtilmiştir. Davacı şirketin iptalim istediği 169 Seri No.lu Gelir Vergisi Genel Tebliği'nin A/1 bölümünün 1. fıkrasında yeralan ifade de yönetmelikle getirilen düzenleme tekrarlanmakta ve açıklamalar yapılmaktadır. Dolayısıyla Tebliğin kanuna aykırı olduğu, kanunda öngörülmeyen bazı ek yükümlülükler getirdiği söylenemez. Öte yandan davacı şirketin 29.04.1995 tarihinde verdiği kurumlar vergisi beyannamesiyle bildirilen ve yıl içinde elde edilen serbest meslek ödemelerinden yapılan kesintiler nedeniyle doğan kurumlar vergisi alacağının 1995 yılı geçici vergi ve 1995/Mayıs ayı gelir (stopaj) vergisi borcuna mahsubu istemiyle yaptığı başvuruya olumsuz yanıt veren Vergi Dairesinin 23.10.1995 tarihli işlemi de dava konuşu edilmiştir. Davacı şirket 1994 yılı kurumlar vergisi beyannamesini verirken serbest meslek ödemelerinden kesinti yapan müşterilerinin listesin! ve bu kapsamda müşterilerinin vergi dairelerini, hesap numaralarım, kesinti miktarlarım bildirmiştir. Nitekim konuya ilişkin olarak hem Devlet Harcamaları Belgeleri Yönetmeliğinde hem de 169 No.lu Tebliğ'de ücret ve serbest meslek ödemelerine yönelik red ve iadelerde tahakkuk yeterli bulunmuş, vergi sorumlularının vergiyi ödediklerine dair belge anamamıştır. Bu durumda davacı şirketin kurumlar vergisi beyannamesine eklediği bilgilerin, red ve iadesi istenilen vergilerin tahakkukunu belgelemeye yeterli olduğu ve vergi dairesinin bu bilgilerle tahakkuk işlemine her zaman ulaşabileceği açık olduğundan davacıdan mükerrer vergi alınması sonucunu doğurabilecek şekilde mahsup işleminin reddi yolundaki 23.10.1995 tarihli Vergi Dairesi Müdürlüğü işlemi hukuka uygun bulunmamıştır. Bu nedenlerle, 169 Seri No.lu Gelir Vergisi Genel Tebliği'nin A/1 bölümünde yeralan 'Tevkif yoluyla kesilen vergilerin mahsupları sonunda kalan kısminin nakden veya mahsuben iade edilebilmesi için, tevkif yoluyla kesilen verginin vergi sorumlusu tarafından ilgili vergi dairesine yatırılmış olmasını öngören hükmün iptali isteminin reddine, mahsup işleminin yapılmamasına 23.10.1995 tarihli Vergi Dairesi Müdürlüğü işleminin iptaline, yargılama giderinin taraflar arasında paylaştırılmasına oybirliğiyle karar verildi.