Danıştay Dördüncü Daire

Görevden alınıp üç yıl sonra yargı kararıyla görevine dönen ücretliye, bu üç yıllık dönem için ödenen ücretlerin, her bir yıla ait olanının ayrı ayrı gelir vergisi kesintisine tabi tutulması gerekir. Yasal faiziyle birlikte yapılan ödemeden, o dönemlere ilişkin ücretlerin düşülmesi ve kalan farkın vergiye tabi tutulmaması gerekir. İstemin Özeti: 30.07.1993 tarihinde görevden alınıp yargı kararıyla görevine dönen davacının 30.07.199331.12.1995 tarihleri arasındaki maaş ve ikramiyelerinin birleştirilerek ödenmesi nedeniyle fazladan tevkif edilen gelir vergisinin iadesi istemiyle yapılan şikayet başvurusunun reddi yolundaki 27.05.1996 günlü ve 22045 Sayılı Maliye Bakanlığı işleminin iptali ve fazladan tahsil edilen miktar iade edilirken gecikme faizi işletilmesi istemiyle dava açılmıştır. Vergi Mahkemesi kararıyla; davalı idarenin, davacının düzeltme dilekçesinde ileri sürdüğü iddiaların .213 Sayılı Vergi Usul Kanunu’nun 116. maddesindeki vergi hatası kapsamına girmediğini savunduğu, ancak gelir vergisi hesabında vergi dönemi olarak bir takvim yılının değil d6 üç takvim yılının alınması ve bu nedenle fazla vergi hesaplanmasının anılan madde kapsamında vergi halası olarak değerlendirileceği, 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 1. maddesinde vergi dönemi olarak bir takvim yılının belirtildiği, 30.07.1993 tarihinde görevinden alınan 23.11.1995 tarihli mahkeme kararıyla görevine iade edilen davacının, her bir yıla ilişkin ücretlerinin toplamı için ayrı ayrı gelir vergisi tevkifatı yapılması gerekirken üç yılın toplam ücret tutarı üzerinden tevkifat yapılmasının yasal bulunmadığı, olayda idari Yargılama Usulü Kanunu’nun 28. maddesi uyarınca verilen bir mahkeme kararı üzerine tesis edilmeyen veya geciktirilen bir işlem olmadığından gecikme faizi ödenemeyeceği, ayrıca gerek idari Yargılama Usulü Kanunu’nda gerekse Vergi Usul Kanunu’nda gecikme faizi ödeneceğine dair bir .hükmünde yer almadığı gerekçesiyle dava konuşu işlemin iptaline, gecikme faizine yönelik istemin reddine karar vermiştir. Davalı idare, davacının ücretlerinin tahakkuku ve ödemesinin 1995 yılında yapıldığım, dolayısıyla 1995 yılında uygulanan vergi tarifesine göre vergilendirilmesi gerektiğini ileri sürmekte, kararın bozulmasını istemektedir. Karar: 193 Sayılı Gelir Vergisi Kanunu’nun 94. maddesinin 1. fıkrasının 1. bendinde hizmet erbabına ödenen ücretlerle 61. maddede yazılı olup ücret sayılan ödemelerden 103 ve 104.ı maddelere göre tevkifat yapılacağı öngörülmüştür. (S) Demir Çelik Anonim Şirketi’nde çalışmakta iken 30.07.1993 tarihinde sözleşmesi feshedilerek görevinden alınan davacı, idare Mahkemesi’nin kararıyla görevine dönmüştür, idare Mahkemesi anılan karanda sözleşmenin feshedilerek davacının görevine son verilmesine ilişkin işlemin iptaline, davacının dava konuşu işlemden dolayı yoksun kaldığı tüm parasal ve özlük haklarının dava tarihinden itibaren uygulanacak yasal faiziyle birlikte tazminine karar vermiştir. Bu karar uyarınca davacıya yapılacak ödeme gerçek zarardan ibaret olup, görevde iken kendisine. aylık, ödenek gibi isimlerle.yapılan ödemelerden tüm kesintiler yapıldıktan sonra kalan miktar olacağından, söz konuşu tutarın artık ücret olarak nitelendirilmesi mümkün olmayıp, mahkeme kararı gereği ödenen bir tazminattan söz edilmesi gerekir. Aksi halde mahkemenin tazminine karar verdiği gerçek zararın altında ödeme yapılmış olur. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.