Danıştay Dördüncü Daire

Mükellefiyet kaydını sildiren şahıslardan alınan faturaların sahte kabul edilerek tarhiyata konu edilmesi olayında; fatura düzenlenen şahısların, fatura düzenleyen mükelleflerin faaliyetlerim sona erdirdiklerim her zaman bilmeleri mümkün değildir. Faaliyetlerini sona erdiren mükelleflerin ellerinde kalan belgelerin imhası, vergi dairesinin görevine girmektedir. Bu gibi durumlarda gereken araştırma ve inceleme yapılmadan düzenlenen vergi inceleme raporuna itibar edilmez. İstemin Özeti: Davacı şirketin 1995 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu bir kısım hasılatım defterlerine intikal ettirmediği, bazı faturaları gerçek miktarın üstünde bir değerle kayıtlarına geçirdiği ve sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge kullanarak giderlerini artırdığının tespiti üzerine düzenlenen vergi inceleme raporu doğrultusunda kurumlar vergisi ve geçici vergi salınmış, fon payı hesaplanıp, kaçakçılık cezası kesilmiştir. Vergi Mahkemesi, kararıyla;davacı şirkete sahte ve muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenlediği iddia edilen (S) Hafriyatçılık Limited Şirketi ile (E) Tekstil İnşaat Limited Şirketi hakkında yapılan tespitlerin somut verilere dayanmadığı, varsayımlar üzerinden davacı şirket adına düzenlenen faturaların sahte olduğu kabul edilerek davacı kurum adına hesaplanan matrah farkında hukuka uyarlık bulunmadığı, inceleme elemanının kayıtlara intikal ettirilmediğini öne sürdüğü hasılatın ise muhasebe fişleri ve yevmiye kayıtlarının yapıldığı görüldüğünden bu kısma ilişkin matrah farkında isabet bulunmadığı davacı şirket adına fatura düzenleyen (HK)'nın 31.12.1993 tarihinde faaliyetini terk ettiği, tanzim edilen faturaların da iptal edilmeyen fatura cildi içinde yer almaşı nedeniyle söz konuşu faturaların sahte kabul edilerek ilgili dönem matrahına ilavesinin yerinde olduğu (UH)'ye ait inşaat firmasının da 28.09.1992 tarihi itibariyle faaliyetini terk ettiği ancak fatura ve belgelerini iptali için istenmesine karşın ibraz etmediğinin görüldüğü, anılan şahsa ait ibraz edilen tahakkuk fişinin ara kararıyla incelenmesi sonucu vergi dairesi kayıtlarında tahakkuk fişine rastlanmadığının anlaşılması nedeniyle inceleme elemanınca söz konuşu şahsın düzenlediği faturaların sahte kabul edilerek ilgili dönem matrahına ilavesinde kanuna aykırılık bulunmadığı, davacının kabul ettiği matrah farkı ile mahkemece hesaplanan matrah farkına kaçakçılık cezası uygulanmasının yerinde olacağı, kurumlar vergisi beyan dönemi geçmiş olması nedeniyle geçici vergi tarhiyatında hukuka uyarlık bulunmadığı ancak geçici vergi için kesilen kaçakçılık cezasının mahkemece karara bağlanan kurumlar vergisi matrah farkına göre azaltılması gerektiği, gerekçesiyle matrahın kaçakçılık cezalı olarak azaltılmasına, geçici verginin kaldırılmasına, geçici vergi için kesilen kaçakçılık cezasının azaltılmasına karar vermiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, davacı adına yapılan tarhiyatta inceleme raporundaki tespitlere dayandığım ve kanuna uygun olduğunu davacı şirket ise fatura aldıkları şahısların faaliyetlerim sona erdirdiklerim bilemeyeceklerini ve faturaların gerçek duruma uygun olarak düzenlendiğin! ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedirler. Karar: Uyuşmazlık, mermer imal ve satışı yapan davacı şirketin 1995 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen rapor doğrultusunda yapılan cezalı tarhiyata karşı açılan davanın kısmen reddi yolunda verilen kararın taraflarca bozulması istemine ilişkin bulunmaktadır. 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3/B maddesinde 'vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyeti esastır'denilmiştir. Dava dosyasının incelenmesinden, davacı kurum adına fatura düzenleyen (HK)'ye ait '(^'Müteahhitlik firmasının faaliyetine 31.12.1993 tarihinde son verdiği ve (UH) isimli şahsın ise 28.09.1992 tarihinde mükellefiyet kaydını sildirdiği bu nedenle bahis konuşu şahısların düzenledikleri faturaların sahte kabul edilerek tarhiyata konu edildikleri anlaşılmaktadır. Bu tespit dışında bahis konuşu faturaları düzenleyen şahıslar nezdinde karşıt inceleme yapılmadığı gibi fatura konuşu işleri yapmadıkları yolunda herhangi bir inceleme ve araştırma bulunmamaktadır. Öte yandan adına fatura düzenlenen şahısların, fatura düzenleyen mükelleflerin faaliyetlerin! sona erdirdiklerini de her zaman bilmeleri mümkün değildir. Faaliyetini sona erdiren mükelleflerin ellerinde kalan belgelerinin imhası ise vergi dairesinin görevine girmektedir. Bu durumda faaliyetine son vermesi dışında araştırma ve tespiti içermeyen inceleme raporu, tanzim edilen faturaların sahte olduğunu hukuken kabul edilebilir bir şekilde ortaya koyamadığından, davanın kısmen reddi yolunda verilen kararda isabet görülmemiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından ileri sürülen iddialar kararı kusurlandıracak nitelikte görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, davacı kurumun temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.