Danıştay Dördüncü Daire 

Vergi Usul Kanunu’nun 135. maddesinde sayılan vergi inceleme yetkisi taşıyan kişiler arasında iş müfettişleri belirtilmemiştir. Bu nedenle, iş müfettişlerince düzenlenen tutanak ve raporlar vergi tarhiyatına esas olamaz.

İstemin Özeti: 1995/7 ile 9. aylara ilişkin olarak iş müfettişi raporunda 8 işçi çalıştırıldığı tespit edildiği halde 7 işçi için muhtasar beyanname verildiği belirtilerek re’sen takdir olunan matrah üzerinden gelir (stopaj) vergisi salınmış, kusur cezası kesilmiştir.

Vergi Mahkemesi kararıyla; Vergi Usul Kanunu’nun 135. maddesinde sayılan vergi incelemesi yapma yetkisine haiz kişiler arasında iş müfettişlerinin belirtilmediği dava konuşu tarhiyatın ise iş müfettişi tarafından düzenlenen rapor esas alınarak yapıldığının anlaşıldığı bu kişiler tarafından yapılan inceleme ve tespitlerin kendi mevzuatları gereği olduğu, vergi kanunlarında öngörülen inceleme ve sair usullere göre bir tespit yapılmadıkça, iş müfettişlerince düzenlenen tutanak veya raporların vergi tarhiyatına esas olamayacağı Danıştay’ın yerleşik görüşü olduğu gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar vermiştir.

Davalı idare iş müfettişlerince düzenlenen raporun ihbar kabul edilerek ilgili dönem matrahının takdir komisyonu tarafından takdir edildiğini ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir.

Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.