Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu

Sahte fatura düzenleyenlerin bilinen adreslerinde bulunamamaları nedeniyle faturaların gerçeği yansıtmadığının kabul edilemeyeceği hk. istemin Özeti: inşaat taahhüt işi ile uğraşan yükümlü şirketin Ağustos 1992Aralık 1993 dönemlerine ilişkin işlemlerinin incelenmesi üzerine düzenlenen vergi inceleme raporu ile bir kısım mal ve hizmet alımlarım sahte ve muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı faturalarla belgelendirerek haksız vergi indirimi yaptığının saptanması nedeniyle adına ilgili dönemler için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Tarhiyata karşı anılan davayı inceleyen Vergi Mahkemesi kararıyla davayı reddetmiştir. Yükümlü şirketin bu karara karşı yaptığı temyiz başvurusunu inceleyen Danıştay Onbirinci Dairesi kararıyla; tarhiyatın, (...) Dahili Ticaret (...) ile (...) inşaat Limited Şirketinden alınan faturalara ilişkin kısmı yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasına yönelik istemi reddetmiş, tarhiyatın indirim konuşu yapılan vergilere ait faturaları düzenleyenlerden ... ile ...'un vergi dairesince bilinen iş ve ikametgah adreslerinde bulunamaması nedeniyle bu kişilerin gerçek mükellef olmadıkları ve düzenlenen faturaların da gerçek mal hareketini yansıtmadığı görüşüyle uygulanan kısmı yönünden ise bu kişilerin gerçek usulde vergi mükellefi oldukları... tarafından düzenlenen faturaların bir kısminin ... tarafından düzenlenenlerin ise tamamının beyan edildiği, fatura tutarlarının yükümlü şirketçe nakden veya çekle ödendiğinin anlaşıldığı, soyut ifadelerle davanın bu kısminin reddine ilişkin hüküm fıkrasında isabet bulunmadığı gerekçesiyle kararın anılan hüküm fıkrasını bozmuştur. Bozma kararma uymayan Vergi Mahkemesi, kararıyla; vergi inceleme raporundaki tespitler karşısında bu faturaların sahte olduğu, indirim konuşu yapılamayacağı gerekçesiyle ilk kararında ısrar etmiştir. Direnme kararı yükümlü tarafından temyiz edilmiş... ve ... tarafından düzenlenen faturaların gerçek olduğu, bu kişilerin vergi dairesinde mükellefiyet kayıtları bulunduğu ve vergi iie ilgili yükümlülüklerim yerine getirdikleri, ödemelerin çek yada senetle yapıldığı ileri sürülerek kararın bozulması istenmiştir. Karar: inşaat taahhüt işi ile uğraşan ve Ağustos 1992Aralık 1993 dönemlerine ilişkin işlemleri incelenen yükümlü şirket adına haksız katma değer vergisi indirimi yaptığından bahisle salınan kaçakçılık cezalı tarhiyata karşı açılan davanın reddi yolundaki vergi mahkemesi direnme kararı temyiz edilmiştir. 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 3. maddesinin ikinci fıkrasında; vergilendirmede vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, aynı Yasanın 134. maddesinde de vergi incelemesinden amacın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunun araştırılması, tespit edilmesi ve sağlanması olduğu kurala bağlanmıştır. Vergi inceleme raporu ve eki tutanakların incelenmesinden, İSKİ ve TEK'e taahhüt işi yapan yükümlü şirketin bu faaliyetin! sürdürdüğü ve üstlenilen işlerin yerine getirildiği inceleme elemanınca da kabul edilmekte ancak, bu işlerin faturaları düzenleyen kişiler tarafından yapılmadığı, başkalarına yaptırılan işler karşılığı sözü edilen kişilerden fatura temin edilerek haksız katma değer vergisi indirimi uygulandığı kabul edilmiştir. (...) adlı firmanın ...'un şahsi firması olduğu Vergi Dairesi Müdürlüğünde kayıtlı bulunduğu ve davacıya 31.08.1992 tarihli ve 806.400.000 lira tutarlı bir adet fatura düzenlendiği, fatura bedelinin nakden ödendiği bu kişinin 1992 yılının Ağustos ayma ilişkin katma değer vergisi beyannamesini verdiği ve vergisini ödediği, yükümlü şirkete fatura düzenleyen (...) Harfiyat adlı firmanın ...'nin şahsi firması olduğu Vergi Dairesi Müdürlüğünde kayıtlı bulunduğu, davacıya 1992 yılında dokuz adet fatura düzenlendiği, bu kişinin de 1992 yılında verdiği katma değer vergisi beyannamelerinde 212.373.900 lira matrah beyan ettiği vergi inceleme raporu ile tespit edilmiştir. Bu durumda ... ve ...'nin bilinen adreslerinde bulunamamaları nedeniyle düzenlediği faturaların gerçeği yansıtmadığı sonucuna ulaşmak mümkün değildir. Bu nedenle temyiz isteminin kabulüne, Vergi Mahkemesinin ısrar kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından yargılama giderleri yönünden hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına oyçokluğu ile karar verildi (*). KARŞI OY: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen sebepler, bozulması istenen mahkeme kararının dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında yerinde ve ısrar kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte değildir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddi gerektiği görüşüyle karara katılmıyorum.