Danıştay Onbirinci Daire
Defter ve belgelerin gerek inceleme elemanına gerekse mahkemeye ibraz edilmemesi halinde, mükellefin KDV indirimlerinin kabul edilmemesi suretiyle yapılan tarhiyat yerindedir. istemin Özeti: Tarım ürünleri ticareti ile uğraşan yükümlünün defter ve belgelerini incelemeye ibraz etmemesi üzerine katma değer vergisi indirimleri kabul edilmemek suretiyle düzenlenen inceleme raporuna dayalı olarak adına aynı yılın Mayıs dönemi için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Vergi Mahkemesinin kararıyla; 3065 Sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu’nun 29. maddesinde, yükümlülerin yaptıkları vergiye tabi işlemleri üzerinden hesaplanan katma değer vergisinden, kendilerine yapılan teslim ve hizmetler dolayısıyla hesaplanarak düzenlenen fatura ve benzeri vesikalarda gösterilen katma değer vergisini indirebileceklerinin belirtildiği, aynı Kanun’un 34. maddesinde ise, yurt içinden sağlanan veya ithal olunan mal ve hizmetlere ait katma değer vergisinin, alış faturası veya benzeri vesikalar üzerinde ayrıca gösterilmek ve bu vesikalar kanuni defterlere kaydedilmek şartıyla indirilebileceğinin hükme bağlandığı, olayda yükümlünün uyuşmazlık dönemi defter ve belgelerini inceleme elemanına ibraz etmediği gibi 26.07.1996 gününde kendisine tebliğ edilen ara kararı üzerine mahkemeye de ibraz etmediği, buna göre yukarıda belirtilen yasal hükümleri uyarınca katma değer vergisi indirimlerinin kabul edilmemesi suretiyle yapılan cezalı tarhiyatta yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir. Yükümlü vekili tarafından, yapılan cezalı tarhiyatın yasal olmadığı ileri sürülerek mahkeme kararının bozulması istenilmektedir. AYRIŞIK OY: ileri sürülen iddialar temyiz konuşu Vergi Mahkemesi kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmadığından temyiz isteminin reddine karar verilmesi gerektiği görüşü ile karara katılmıyorum. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına 1.569,400 lira karar harcının yükümlüden alınmasına oybirliği ile karar verildi.