Danıştay Dördüncü Daire

1) Faaliyet atanı madencilik olan bir kurumun, ana sözleşmesinde bankacılık ile ilgili bir hükmün bulunmaması halinde, bankacılık île ilgili olarak yaptırılan bir araştırma nedeniyle yaptığı ödemeleri GVK Md. 40/1'e göre gider yazmasında yasal isabet bulunmamaktadır. 2) Yasal defter ve belgelere kayıtlı bir fatura ile ilgili olarak, bu faturada yeralan işin yapılıp yapılmadığı konusunda ve bu faturayı düzenlemiş görünen mükellefin sözkonusu işi yapıp yapamayacağı konusunda bir tespit yapılmadan, faturayı düzenleyen mükellefin kendi lehine olan soyut ifadesine dayanılarak sözkonusu faturanın sahte veya yanıltıcı olduğu iddiasıyla yapılan tarhiyatta yasal isabet bulunmamaktadır. istemin Özeti: Davacı kurumun 1993 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu ... adlı taşeronun düzenlendiği ve gider olarak kaydedilen faturaların bir kısminin gerçeği yansıtmadığı ve bankacılık danışma hizmetiyle ilgili bir adet faturanın faaliyet konusuyla ilgisi olmaması nedeniyle gider yazılamayacağı ileri sürülerek re'sen kurumlar vergisi salınıp, kaçakçılık cezası kesilmiştir. Vergi Mahkemesi kararıyla;... adlı taşeronun inceleme elemanına ve mahkemelerine verdiği boyana göre, düzenlediği faturaların bir kısminin gerçeği yansıtmadığının anlaşıldığı, bu beyanın aksine davacı kurumun bu işin yapıldığı ve bedelinin ödendiği hususlarının ispat edemediği, bu nedenle gerçek bir hizmete dayanmayan faturaların gider kaydının mümkün olmadığı, davacı kurumun esas faaliyet konusunun madencilik olması, ana sözleşmesinde bankacılık faaliyetiyle ilgili hüküm bulunmaması nedeniyle bankacılıkla ilgili olarak yaptırılan araştırma nedeniyle ödenen meblağın gider olarak kaydedilebileceğin! İleri sürerek kararır' bozulmasını istemektedir. Karar: Davacı kurumun 1993 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu dört matrah kalemi üzerinden tarhiyat yapılmış, davacı kurum sadece iki matrah kalemini dava konuşu etmiştir. Vergi Mahkemesince her dört matrah kalemi de ayrı ayrı incelenerek karar verilmiş İse de, dava retle sonuçlandığı için bu husus kararın bozulmasın! gerektirecek nitelikte görülmemiştir. Davacı kuruma taşeronluk hizmeti veren.... adlı şahısın işlemlerinin İncelenmesi sonucu, bu şahsın davacı kuruma düzenlediği 12.648.198 liralık faturadan, sadece 1.756.612.534 liranın hasılat olarak defterlerine kaydedilmiş olduğu görülmüş, beyanın ise yaptığı hizmetin aslında 4.000.000.000 lira olduğunun ifade edildiği anlaşılmıştır. Bunun üzerin 8.648.981.198 lira fatura gider kabul edilmeyerek bu matrah farkı üzerinden tarhiyat yapılmıştır. Dava konuşu tarhiyat sadece ifadesi kendi lehine olan bir şahsın beyanına dayalı olarak yapılmıştır, ilgili yılda bu hizmetin yapılmadığı veya istetme kapasitesinin bu hizmeti alabilecek düzeyde olmadığı hususunda bir tespit yapılmamıştır. Düzenlediği fatura tutarı ile hasılat olarak kaydettiği tutar ve gerçekte aldığım beyan ettiği tutar çelişkili olan bir şahsın bu işi ticari faaliyet olarak öteden beri icra etmesi ve faturaların usulüne uygun olarak düzenlenmiş olması karşısında sadece mücerret ifadesine dayanılarak tarhiyat yapılması mümkün değildir. Bu şahıs mahkemeye sadece 4.000.000.000 lira aldığım beyan etmiş ise de, bu miktar üzerinden tarhiyat öncesi uzlaşan şahsın, kendi aleyhine istem yapmasını gerektirecek şekilde bir ifade vermesi düşünülemez. Bu durumda sözkonusu faturaların gerçeği yansıtıp yansıtmadığı hususunun tespiti, ancak davacı kurum kapasitesinin de dikkate alınarak yaptırılacak bir bilirkişi incelemesi sonucu mümkün olabilecektir. Bu nedenle, gider olarak kabul edilmeyen faturaların gerçeği yansıtıp yansıtmadığı hususunun tespiti için bilirkişi incelemesi yaptırması gerekirken ilgili şahsın ifadesine dayanarak davanın reddine yönelik hüküm fıkrasında isabet görülmemiştir. Davacı kurum faaliyet alanında madencilik olması ve ana sözleşmesinde bankacılık faaliyetiyle ilgili hüküm bulunmaması nedeniyle, bankacılık danışma hizmeti için alınan faturanın gider kaydı mümkün değildir. Ancak matrah farkının defter ve belgelerden bulunmuş olması nedeniyle yapılan tarhiyata kaçakçılık değil kusur cezası uygulanması gerekmektedir. 3824 sayılı Kanun'un 'Gelir ve Kurumlar Vergileri Üzerinden Alınan Fonların Birleştirilmesine îlişkin Hükümler' ihtiva eden 18. maddesinde kazanç ve iratların yıllık beyanname ile beyan eden gelir ve kurumlar vergisi mükelleflerinin. getir veya kurumlar vergilerinin % 10'u oranında ayrıca fon payı ödeyecekten belirtilmiş olup. 19. maddesinde ise yıllık münferit ve özel beyanname veren gelir ve kurumlar vergisi mükelleflerinin beyannamelerinde hesaplayacaktan fon payının safi gelir veya kurumlar vergilerinin ödeme süreleri için de ödeyecekleri öngörülmüştür. Anılan Kanun maddelerinde, gelir veya kurumlar vergisi mükelleflerinin 'beyannameleri' üzerinden fon payı hesaplayarak ödemeleri gerektiği ve fon payının beyannamede gösterilen matrah dışında herhangi bir Utar üzerinden hesaplanıp istenmesi olanağının bulunmadığı görülmektedir. Yıllık beyanname ile bildirilmesi gereken dönem gelirlerinin hiç beyan edilmemesi ,ya da noksan beyanı nedeniyle ikmalen veya re'sen tarh edilen vergi 'beyanname üzerinden hesaplanan vergi' olarak nitelendirilemeyeceğinden, ikmalen veya re'sen tarh olunan vergiler üzerinden ayrıca fon payı hesaplanarak istenmesine, anılan madde hükümleri karşısında olanak bulunmamaktadır. 6u durumda, ilgili fatura nedeniyle kesilen kaçakçılık cezası ile cezalı fon payına yönelik davanın reddinde isabet bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kısmen kabulüyle, gider olarak kabul edilmeyen taşeron faturaları için yapılan tarhiyat ite diğer matrah kalemi için kesilen kaçakçılık cezası ve cezalı fon payına yönelik hüküm fıkralarının bozulmasına, gider olarak kabul edilmeyen bankacılık danışma hizmeti faturası için yapılan tarhiyatın vergi aslına yönelik temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.