Danıştay Dokuzuncu Daire

Takdir komisyonu kararında 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 31/8. maddesine göre takdir hakkında izahata yer verilmemesi, emsal araştırması yapılmadığının sabit olması halinde yapılacak tarhiyatın olduğundan söz edilemez. İstemin Özeti: 1985 yılından beri eskiyeni kapı, pencere alım satımı işi ile uğraşan yükümlünün 01.01.1990 tarihinden itibaren mükellefiyetinin gerçek usulde tesis edilmesine ilişkin işleminin iptali ile Ocak, Şubat, Mart/1993 dönemleri için tarh edilen katma değer vergisi ile kesilen ağır kusur ve usulsüzlük cezalarının terkini istemiyle açılan davayı, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 47 ve 48. maddelerine göre ihtilaflı dönemde götürülük şartlarını kaybeden yükümlünün gerçek usulde vergilendirilmesine ilişkin işlemin ve katma değer vergisi beyannamelerini vermemesi nedeniyle kesilen usulsüzlük cezasının yerinde bulunduğu, ancak takdir komisyonu kararında 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 31/8. maddesine göre takdir hakkında izahata yer verilmemesi, emsal araştırma yapılmaması nedeniyle ağır kusur cezalı katma değer vergisi tarhiyatında yasa! isabet görülmediği gerekçesiyle kısmen kabul ederek, cezalı katma değer vergisi terkin eden, usulsüzlük cezası ile mükellefiyet şeklinin tespitine ilişkin işlemi onayan vergi mahkemesi kararının; ağır kusur cezalı katma değer vergisine ilişkin hüküm fıkrasını onayan, mükellefiyet şeklinin tespitine ilişkin işlem ile kesilen usulsüzlük cezasına ilişkin hüküm fıkrasını ise; olayda 27.06.1989 tarih ve 00003 sayılı yoklama fişi ve yapılan tespitler üzerine yükümlünün mükellefiyeti gerçek usulde tespit edilmiş ve bu işlem mahkemece de onanmış ise de dosyanın incelenmesinden, 01.04.1989 tarihinden itibaren şube olarak kullanılmak üzere kiralanan işyerinin 29.06.1989 tarihinde terk edildiği, yükümlünün götürülük şartlarım kaybetmesini gerektiren başka bir tespitinde bulunmadığı anlaşıldığından temyiz konuşu mahkeme kararının mükellefiyetin gerçek usulde tespit edilmesine ilişkin işlemle ilgili kısmı ile usulsüzlük cezasına ilişkin kısmında yasal isabet görülmediği gerekçesi ile bozan Danıştay Üçüncü ve Dokuzuncu Dairelerince oluşturulan Müşterek Kurulun kararma uyarak davayı kabul eden vergi mahkemesi kararının; yükümlünün götürülük şartlarını ihlal ettiği husususun bizzat nezdinde tutulan yoklama fişleri ile sabit olduğu, bu nedenle yükümlünün gerçek usulde mükellefiyet tesisi işleminin ve kesilen usulsüzlük cezasının yasa hükümlerine uygun olduğu ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz edilen vergi mahkemesi kararında, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin birinci fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından vergi dairesinin temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.