Danıştay Üçüncü Daire

Yükümlünün elektrik abonelerinden tahsil ettiği fon payının Bakanlığın gösterdiği hesaba süresinde ödememesi, ödenen faizin Gelir Vergisi Kanunu'nun 41/5. maddesinde bahsedilen bir tazminat olarak kabul edilemez. İstemin Özeti: Yükümlü şirket adına, 1993 takvim yılı için düzenlenen inceleme raporuna dayanılarak re'sen salınan kurumlar vergisi ile kesilen kaçakçılık cezasına karşı açılan davayı;yükümlü şirketçe teşvikli yatırımlarda kullanılmayan ve teşvikli malzemelerin maliyetine ilave edilen malzemelerin maliyeti üzerinden ayrılan amortismanın gider yazılmasının mümkün olmadığı, şirketin elektrik abonelerinden tahsil ettiği fon payım Bakanlığın gösterdiği hesaba süresinde ödemediği için, ödenen faizin Gelir Vergisi Kanunu'nun 41/5. maddesinde bahsedilen bir tazminat olarak kabul edilemeyeceği, şirketçe aleyhine açılan bazı davalar nedeniyle karşılık,ayrılmış olup. olayda şüpheli hale gelen bir alacak olmadığı gibi mahkeme karanca kesinleşen bir tazminat ödemesi söz Konusu olmadığından, Vergi Usu! Kanunu'nun 288. maddesine göre ayrılan karşılıkta isabet bulunmadığı ancak, yükümlünün 1992 yılından 1993 yılma devreden 22.492.302.000 lira yatırım indiriminin yükümlü şirketin 1992 takvim yılı işlemlerinin incelenmesiyle 1993 yılına devrettiği bu durumda bu durumların gerektiğinden söz edilerek fark matrah bulunmuş ise de; mahkemelerince 1992 yılına indiremediği açılan davaların kabulü yolunda karar verildiğinden şirketin 1992 yılında devreden 22.492.302.000 lira yatırım indirimi hakkını 1993 yılma devrettiği, bu durumda bu hususların birlikte incelenmesinden, 1993 yılına ilişkin bulunan 23.553.196.000 lira vergiye tabi kazançtan 1992 yılında devreden 22.492.302.000 lira yatırım indirimine tenzili ile dönem matrahının 1.060.894.OOO olması gerektiği, matrahın defter kayıtlarından bulunmuş olması nedeniyle kesilen kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesi uygun olacağı gerekçesiyle kısmen kabul ederek tarhiyatı 1.060.894.000 lira matrah üzerinden kusur cezası olarak tadil eden vergi mahkemesi kararının; vergi dairesi müdürlüğünce, inceleme raporuna dayanılarak yapılan tarhiyatın aynen onanması gerektiği, yükümlü şirketçe, mahkeme kararının eksik incelemeye dayalı olarak verildiği ileri sürülerek bozulması istenmiştir. Karar : Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede iteri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz istemlerinin reddine ve kararın onanmasına oybirliğiyle karar verildi.