|
|
Dairesi
Şirket faaliyetiyle ilgili olmadığı bizzat şirketin yetkilisi tarafında ifade edilen giderlere ait katma değer vergisinin indirim konuşu yapılamaz.
|
|
|
Karar No
1998/1120
|
|
|
Esas No
1997/450
|
|
|
Karar Tarihi
19-03-1998
|
|
|
Danıştay Onbirinci Daire
Şirket faaliyetiyle ilgili olmadığı bizzat şirketin yetkilisi tarafında ifade edilen giderlere ait katma değer vergisinin indirim konuşu yapılamaz. İstemin Özeti: Yükümlü şirketin 1992 yılında yasal defterlerine gider olarak kaydettiği ve indirim konuşu yaptığı bazı faturalarla ilgili harcamaların ticari kazancın elde edilmesine ilişkin olmadığı dolayısıyla 3065 sayılı Yasanın 30. maddesine göre indirim konuşu yapılamayacağı ileri sürülerek yeniden düzenlenen beyannameler sonucunda 1992/Mart ve Ekim dönemleri için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarh edilmiştir. Vergi mahkemesi kararıyla; katma değer vergisi indirimi kabul edilmeyen giderlerin ticari kazancın elde edilmesiyle ilgili olup olmadığı hususunun kurumlar vergisi tarhiyatına karşı açılan davada irdelendiği, mahkemelerince verilen kararda, 109.327.357 lira tutarındaki sözkonusu harcamaların, şirketin ......’daki müşterilerine verdiği iftar yemeği, şirket yöneticileri ve pazarlama elemanlarının konaklama gideri, işçi yemeği için koyun alımı, yılbaşı hediyeleri için yapılan harcamalar olması nedeniyle ticari kazancın elde edilmesi ile ilgili giderler olduğu sonucuna varıldığı, dolayısıyla sözkonusu faturaların katma değer vergisi yönünden de indirim konuşu yapılabileceği gerekçesiyle cezalı tarhiyatı terkin etmiştir. Vergi dairesi müdürlüğü, inceleme raporu doğrultusunda yapılan tarhiyatın yasaya uygun olduğu ileri sürülerek mahkeme kararının bozulması istenilmektedir. Karar; Uyuşmazlık, yükümlü şirketin 1992 yılında yasal defterlerine gider olarak kaydettiği bazı faturalarla ilgili harcamaların şirketin faaliyetiyle ilgili olmadığı ileri sürülerek, sözkonusu faturalarda gösterilenkatma değer vergisinin indirilemeyeceğinden bahisle yapılan cezalı tarhiyattan doğmuştur. 213 Sayılı Yasanın 134. maddesinde vergi incelemesinden maksadın, ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak tespit etmek ve sağlamak olduğu belirtilmiş, 141. maddesinde de, inceleme esnasında lüzum görülen hallerde vergilendirme ile ilgili olaylar ve hesap durumlarının ayrıca tutanaklar ile tespit ve tevsik olunacağı, varsa ilgililerin itiraz ve mülahazalarının tutanağa geçirileceği hükmü yer almıştır. Dosyanın incelenmesinden yükümlü şirketin 1992 yılı Mart, Ekim, Kasım ve Aralık aylarında yasal defterlerine kaydettiği toplan 10 fatura ile 109.327.357 lira tutarında harcamayı gider olarak beyan ettiği, bu faturalarda gösterilen katma değer vergisini indirim konuşu yaptığı, bu harcamaların konaklama, iftar yemeği, koyun alımı, giyim, kuşam ve hediyelik eşya alışları için yapıldığı, inceleme raporu ekindeki tutanağın 16. maddesinde bu harcamaların kanunen kabul edilmeyen gider olduğunun şirket yetkilisi ile birlikte saptandığı, şirket yetkilisinin bu harcamalarla ilgili olarak, sözkonusu giderlerin şirketin kayıtlarına sehven gider olarak kaydedildiğim’, bu harcamaların şirketin yetkili ortaklarının özel nitelikteki harcamalarından ibaret olduğunu, şirketin faaliyet konuşu ile ilgili bulunmadığım ifade ettiği, tutanağın hiçbir itirazı kayıt konulmadan şirket yetkilisi tarafından imzalandığı, bu tespitler göz önünde tutularak sözkonusu giderlere ilişkin katma değer vergisinin 3065 sayılı Yasanın 30/d maddesine göre indirim konuşu yapılamayacağı ileri sürülerek yeniden düzenlenen beyannamelere göre cezalı tarhiyatın yapıldığı anlaşılmaktadır. Bu durumda, vergi inceleme raporu ekindeki tutanağın hiçbir ihtirazı kayıt konulmadan imzalanması, tarhiyatın bu tutanaktaki tespitler dikkate alınarak yapılması ve katma değer vergisi indirimi kabul edilmeyen giderlerin şirketin faaliyetiyle ilgisinin bulunmadığının bizzat şirket yetkilisi tarafından ifade edilmesi karşısında, dava aşamasında sözkonusu giderlerin şirketin faaliyetiyle ilgili olduğu yolundaki iddialara itibar edilemeyeceğinden cezalı tarhiyatı terkin eden mahkeme kararında yasal isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle, temyiz isteminin kabulüne Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oyçokluğu ile karar verildi. AZLIK OYU: ileri sürülen iddialar bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasın) sağlayacak durumda görülmediğinden temyiz isteminin reddi gerekeceği görüşüyle karara katılmıyoruz.
|
|