|
|
Dairesi
İnşaat taahhüt işi yapan yükümlü şirketin tatil köyü inşaatında kullandığı inceleme elemanı tarafından da kabul edilen işçilik ve malzemeye ait faturaların gerçek bir emtia hareketine dayanmadığı konusunda yeterli ve Yasa’nın aradığı nitelikte bir inceleme yapılmadıkça, katma değer vergisi ind
|
|
|
Karar No
1998/100
|
|
|
Esas No
1996/366
|
|
|
Karar Tarihi
22-05-1998
|
|
|
Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu
İnşaat taahhüt işi yapan yükümlü şirketin tatil köyü inşaatında kullandığı inceleme elemanı tarafından da kabul edilen işçilik ve malzemeye ait faturaların gerçek bir emtia hareketine dayanmadığı konusunda yeterli ve Yasa’nın aradığı nitelikte bir inceleme yapılmadıkça, katma değer vergisi indirimlerinin kabulü gerekir. İstemin Özeti: inşaat taahhüt işi yapanların yükümlü şirketin 1992 yılında bir kısım inşaat malzemesi alışlarının gerçeği yansıtmayan faturalarla belgelendirildiği saptanarak Nisan, Mayıs, Haziran ve Temmuz 1992 dönemleri için adına re’sen kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Tarhiyata karşı açılan davayı inceleyen Vergi Mahkemesi kararıyla; inceleme raporu ve eklerinin incelenmesinden yükümlü şirketin ............. ilçesinde yapımım üstlendiği ....... Tatil Köyü inşaatı ile ilgili olarak gider faturalarım aldığı kişilerden ..... ve .......’ün gerçeği yansıtmayan fatura düzenlemek gayesiyle mükellefiyet tesis ettirdikleri, gerçek bir mal ticareti yapmadıkları, faturaları komisyon karşılığında düzenlediklerinin ........ Emniyet Müdürlüğü Mali Şubesince tespit edildiği, ........’in tutuklandığı ve halen cezaevinde bulunduğu, .........’ün arandığı,...........’nün ise 16.09.1991’de ........’in işyeri adresinde mükellefiyet tesis ettirdiği ve işini 31.12.1991’de terk ettiği, aramalara rağmen bulunamadığı, faturalarının ........ ile ilgili aramada bulunduğunun vergi dairesi müdürlüğündeki dosyasından anlaşıldığı, bu tespitler karşısında rapora ekli tutanaklarda ayrıntılı olarak dökümü yapılan faturaların gerçek bir mal teslimi ve .hizmet ifasına dayanmadığı sonucuna varıldığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Yükümlünün temyiz istemini inceleyen Danıştay Dairesi kararıyla; katma değer vergisi uygulamasında indirimin haklı sayılabilmesi için indirilen katma değer vergisinin; satıcı tarafından veya daha alt kademelerdeki mükelleflerce beyan ve ödemeye konu edilmiş olması, diğer bir anlatımla yüklenilen vergi ile ilgili sorumlulukların yüklenicileri tarafından yerine getirilmiş olması gerektiği, ilgili dönemde yükümlü şirkete fatura düzenleyen ....... ile ....... hakkında mali polisin verdiği bilgilere dayanılarak, .........’nün ise işini 31.12.1991’de terk ettiği ve bulunamadığı, faturalarının ise mükellefiyet tesis ettirdiği, ......’in işyeri adresinde bulunmuş olması gözönüne alınarak, anılan kişilerin gerçek bir emtia hareketini ifade etmeyen fatura düzenlendiği sonucuna varıldığı ancak, dosyada bulunan tahakkuk fişlerinin incelenmesinden; yükümlü şirkete düzenlenen faturalarda gösterilen katma değer vergilerinin tahakkuk ettirildiği anlaşıldığından, yükümlü şirketin indirimlerinin gerçekliğinin kabulü gerektiği, 213 sayılı Yasa’nın 134. maddesi uyarınca yeterli bir vergi incelemesinden söz edebilmek için vergileme ile ilgili olaylar ve hesap durumlarının inanılır bir biçimde araştırılması, eleştirilecek hususlarla ilgili saptamaların sağlıklı yapılması, isabetli ve güvenilir bir şekilde değerlendirilmesi varsayıma dayanmayan somut tespitlerin esas alınması gerektiği, bu durumda yeterli tespitleri içermeyen ve salt mali polisin verdiği bilgilerden hareketle düzenlenen inceleme raporuna dayanılarak yapılan tarhiyata karşı açılan davayı reddeden mahkeme kararında yasaya uygunluk görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur. Bozma kararına uymayan vergi mahkemesi kararıyla; ilk kararındaki hukuksal nedenlere ek olarak, inceleme raporuna ekli ifadelerden, şirket yetkilileri veya temsilcilerinin bir tatil köyü inşaatı için 1992 ve 1993 yıllarında yapılan büyük bir harcamanın yarışma yakın kısmım karşılayan fatura sahiplerim tanımadıkları, bunlarla hiçbir pazarlık veya sözleşme yapılmadığı, bu ölçekte büyük ödeme için çek, bono, banka havalesi gibi ödeme araçları kullanılmaksızın, ekonomik ve ticari teamüllere de aykırı olarak elden ve makbuz karşılığında ödeme yapıldığı, 1992 ve 1993 yıllarında yaklaşık yirmi beş milyar lira tutarında mal teslim eden bu şahısların belli bir işyeri, deposu ve üretim yeri olmadığı, alıp satacak, depolayıp nakledecek organizasyonları bulunmadığı ve bu şahısların mali polisçe gerçek bir emtia alımım ifade etmeyen fatura düzenlemekten tutuklandıkları, kestikleri faturaların katma değer vergisinin beyan edilmiş olmasının, beyannamelerinde bu vergileri indirim konuşu yaptıkları da gözönüne alındığında hiçbir anlam taşımayacağı, bu şahısların mükellefiyetlerim kısa süreler içinde başlayıp bitmesi, arandıklarında bulunamamaları ve açık adreslerinin olmaması nedeniyle incelemenin eksik yapıldığından da söz edilemeyeceği, davacı şirketin bu şahıslardan gerçekten mal aldığım kanıtlayamadığı, sözkonusu faturaların gerçek bir emtia alımın ifade etmediği gerekçesiyle ilk kararında direnmiştir. Direnme kararı yükümlü tarafından temyiz edilmiş ve tarhiyata mali polisçe verilen bilgilerin esas alındığı, faturaları düzenleyenler hakkında vergi incelemesi yapılmadığı gibi defter ve belgelere dayalı somut tespitler de bulunmadığı, inceleme raporunun yeterli bir incelemeye dayanmadığı, faturaların gerçek mal ve hizmet alımlarım yansıttığı ileri sürülerek bozulması istenmiştir. Karar: İnşaat taahhüt işleri yapan yükümlü şirketin 1992 yılında bir kısım inşaat malzemesi alımlarının gerçeğe aykırı faturalarla belgelendirildiği görüşüyle adına salınan kaçakçılık cezalı katma değer vergisini onayan vergi mahkemesi direnme kararı temyiz edilmiştir. Vergi Usul Kanunu’nun 3. maddesinin (B) bendinde vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin işlemlerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, 134. maddede de vergi incelemesinden maksadın ödenmesi gereken vergilerin doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğu kurala bağlanmıştır. Dosyada bulunan inceleme raporu ve eki tutanaklarda; yükümlü şirketin 1992 yılında, .........’de ....... Tatil Koyunun yapımım üstlendiği, 1192 yılında 72.714.556.721 lira bedelli inşaatın 52.527.003.873 liralık kısmım gerçekleştirdiği, gerçekleştirilen imalatın 24.250.243.060 lira tutarındaki kısmına ilişkin malzeme ve işçilik faturalarının ........ ve ...... tarafından düzenlendiği, imalat tutarının, gerçekleştirilen imalatı gösteren hak edişlerde yeralan tutarlardan daha düşük kaldığı saptanmıştır. Fatura düzenleyicileri hakkında emniyet müdürlüğünce yapılan soruşturmaya dayanak olmaktan öte bir tespit içermeyen tarhiyata karşı açılan davada davacı kurum, gerek sözkonusu malzemelerin gerekse işçiliğin, katma değer vergisinin ödendiğini, esasen fatura düzenleyenleri bu mal ve hizmeti içeren beyannamelerini bağlı oldukları vergi dairesi müdürlüğüne verdiklerini belgeleyen ’tahakkuk fişlerini görmeden ödeme yapmadıklarım ileri sürmüş ve tahakkuk fişi örneklerini dosyada sunmuştur. inşaat taahhüt işi yapan davacı kurumun ilgili dönemlerde yürütülen tatil köyü inşaatında kullanıldığı inceleme elemanı tarafından da kabul edilen malzeme ve işçilik faturalarının gerçek bir emtia hareketine dayanmadığı konusunun yeterli ve Yasa’nın aradığı nitelikte bir inceleme île saptanmadığı dosya içeriğinden anlaşılmaktadır. Fatura düzenleyicileri adına tahakkuk eden verginin vergi idaresince izlenmesi ve yapılan bu beyanın doğruluğunun araştırılması gerekirken, idarece bu hususta da somut bir tespit ve değerlendirme yapılmamıştır. Bir tacirden beklenen özeni gösterdiği anlaşılan davacının katma değer vergisi indirimleri kabul edilmeyerek uygulanan tarhiyata karşı açılan davanın reddi yolundaki ısrar kararında hukuka uygunluk görülmemiştir. Bu nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesinin kararının bozulmasına, yeniden verilecek kararda karşılanacağından yargılama giderleri yönünden hüküm kurulmasına gerek bulunmadığına oyçokluğu ile karar verildi. KARŞI OY: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen sebepler, bozulması istenilen mahkeme kararının dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçe karşısında yerinde ve ısrar kararının bozulmasını gerektirecek nitelikte değildir.
|
|