Danıştay Onbirinci Daire

Beyana çağrı yazısından sonra pişmanlıkla verilen beyannameler üzerine takdire sevk işlemi yasaya uygundur. Ancak, takdir komisyonunca gerekli araştırma ve inceleme yapılmadan genel ifadelerle takdir yoluna gidilmez. İstemin Özeti: Yükümlü şirketin 1987/şubatAralık dönemlerine ait katma değer vergisi beyannamelerin! beyana çağrı yazısından sonra pişmanlık dilekçesi ekinde vermesi nedeniyle, pişmanlık talebi kabul edilmeyerek takdir komisyonu kararma istinaden kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarh edilmiştir. Vergi Mahkemesi kararıyla; 213 sayılı Yasanın 30/1. maddesinde vergi beyannamesinin yasal sürenin sonundan başlayarak 15 gün içinde verilmemesi halinde dönem matrahının re'sen takdir edileceğinin, 31/8. maddesinde ise takdir komisyonu kararında, takdir hakkında açıklamalar ile dayanağının yer almaşı gerektiğinin hükme bağlandığı, öte yandan aynı Yasanın 371. maddesinde yükümlülerin pişmanlık hükümlerinden yararlanabilmesi için cezayı gerektiren eylemin dilekçe île biidirilmesinden önce vergi dairesince bir tespit veya uyarı yapılmamış olmasının öngörüldüğü, olayda vergi dairesinin 6.9.1991 tarihli yazışma istinaden 3.10.1991 tarihinde pişmanlık talebi ile dilekçe verildiği, dolayısıyla beyana çağrı yazısından sonra pişmanlıkla verilen beyannameler üzerine takdire şevkin yasaya uygun olduğu ancak takdir komisyonunca gerekli araştırma ve inceleme yapılmadan genel ifadeler kullanılarak takdir edilen matrah üzerinden yapılan cezalı tarhiyatta yasal isabet bulunmadığı gerekçesiyle kaçakçılık cezalı;atma değer vergisin! terkin etmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü yükümlünün pişmanlıkla ilgili yasal düzenlemelerden yararlanamayacağım, tarhiyatın yasaya uygun olduğunu ileri sürerek mahkeme kararının bozulmasın istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.