Danıştay Onbirinci Daire

VUK'nun 30. maddesinde düzenlenen re'sen vergi tarhı ile ulaşılmak istenen amaç, Vergi Dairesi bilgisi dışında bırakılan kazancın gerçek veya gerçeğe en yakın miktarının saptanmasıdır. Faturaların kaybolduğunun vergi dairesine bildirilmesi ve gazetede yayımlanmasına karşılık, bu faturaların kullanıldığı yolunda, bir tespit olmadan, aynı dönemde kullanılmış bulunan faturaların ortalaması alınmak suretiyle matrah takdir edilmesi mümkün değildir. İstemin Özeti: Yükümlü kurumun inceleme elemanına ibraz edemediği 22 adet faturanın kullanıldığı ve bu faturalarda gösterilen katma değer vergisinin kayıt ve beyan dışı bırakıldığından bahisle düzenlenen inceleme raporuyla belirlenen matrah farkı üzerinden, 1992/Ekim dönemine ilişkin olarak adına kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Vergi Mahkemesi kararıyla; 213 Sayılı Vergi Usul Kanununun 30. maddesinde hükme bağlanan re'sen vergi tarhı ile ulaşılmak istenen amacın, vergi dairesinin bilgisi dışında bırakılan kazancın gerçek veya gerçeğe en yakın miktarının saptanması olduğu, olayda davacı şirketin ilgili dönemde 22 adet faturasını kaybettiğini vergi dairesine bildirdiği, ayrıca bu durumun gazetede ilan edildiği, buna karşın sözkonusu faturaların kullanıldığı yolunda bir tespit bulunmadığı, dolayısıyla aynı dönemde kullanılmış faturaların ortalaması alınmak suretiyle yapılan matrah takdirinin varsayımdan ibaret olduğu gerekçesiyle cezalı tarhiyatın kaldırılmasına karar verilmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü inceleme raporuyla saptanan matrah farkı üzerinden yapılan cezalı tarhiyatın kanuna uygun olduğunu ileri sürerek mahkeme kararının bozulmasını istemektedir. Karar; Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmadım sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.