Danıştay Üçüncü Daire

Hizmet erbabına işverenlerce yemek verilmek suretiyle sağlanan menfaatler gelir vergisinden istisnadır. Bunun doğal bir sonucu olarak hizmetli ve işçilerin işyerinde veya işyerinin müştemilatında iaşe ve ibatelerinin karşılanmasına ilişkin giderlerinin safi kazancın tespit edilmesinde gider olarak indirilmesi gerekir. Hizmet erbabına verilen yemeklerin işveren tarafından işyerinde hazırlatılması koşulu aranmadığından, işyeri ile aynı sokakta bulunan lokantadan getirtilerek işçilere verilen yemek bedellerinin gider yazılmasında yasal yönden herhangi bir sakınca yoktur. İstemin Özeti: Konfeksiyon işiyle uğraşan davacının 1993 takvim yılma ilişkin işlemlerinin incelenmesi sonucunda düzenlenen vergi inceleme raporuna dayanılarak adına ikmalen salınan gelir, geçici gelir, ekonomik denge ve net aktif vergileri ile kesilen kaçakçılık cezalarına karşı açılan davayı, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun (23/8) ve (40/2). maddelerine göre personele verilen yemek bedelinin gider olarak yazılabilmesi için işyerinde veya müştemilatında verilmesi koşulunun getirildiği, olayda davacının ibraz ettiği yemek bedellerine ait faturaların muhtelif tarihlerde, gelişigüzel düzenlendiği ve farklı miktarları ihtiva ettiği, ince leme raporu eki tutanakta da, yemeğin işyeri ve müştemilatında yenilmediği hususunun bizzat davacı beyanıyla sabit bulunduğu, buna göre sözkonusu bedelin gider olarak kabulü mümkün bulunmadığından, tespit edilen matrah farkı üzerinden salınan gelir ekonomik denge ve net aktif vergisinin yerinde görüldüğü, geçici vergi verilen beyannameler üzerinden hesaplanan ve yıl içinde ödenip yılın vergisinden mahsup edilmek üzere ödenen peşin vergi olduğundan, ikmalen tarh edilen geçici vergide yasal isabet bulunmadığı, tespit edilen matrah farkı davacının defter kayıtları üzerinden bulunduğundan, matrah farkının bulunuş biçimine göre uygulanacak cezanın kaçakçılık yerine kusur olması gerektiği gerekçesiyle kısmen kabul ederek salınan gelir, ekonomik denge ve net aktif vergilerim onayan bu vergilere bağlı olarak kesilen kaçakçılık cezalarım kusur cezasına çeviren, kaçakçılık cezalı geçici vergiyi kaldıran Vergi Mahkemesi kararının; davacı tarafından, lokantada hazırlanan yemekler tepsilerle işyerine getirilerek işyerinde yenildiğinden Gelir Vergisi Kanununun (40/2). maddesine göre gider yazılabileceği, Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından, inceleme raporuna dayanılarak yapılan kaçakçılık cezalı tarhiyatın aynen onanması gerektiği ileri sürülerek bozulması istenilmektedir. Karar: 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 23. maddesinin sekizinci bendinde, hizmet erbabına işverenlerce yemek verilmek suretiyle sağlanan menfaatlerin gelir vergisinden istisna edildiği, 40. maddesinin ikinci bendinde de hizmetli ve işçilerin işyerinde veya işyerinin müştemilatında iaşe ve ibate giderlerinin safi kazancın tespit edilmesinde gider olarak indirilebileceği hükme bağlanmış, ancak hizmet erbabına verilen yemeklerin işveren tarafından işyerinde hazırlatılması koşulu aranmamıştır. Buna göre, dava konusu olayda, işyeri ile aynı sokakta bulunan lokantadan getirilerek işçilere verilen yemek bedellerinin gider yazılmasında yasal isabetsizlik bulunmadığından aksi yolda verilen Vergi Mahkemesi kararında hukuki isabet görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle davacı temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına, Vergi Dairesi Müdürlüğünün temyiz isteminin reddine oybirliği ile karar verildi.