Danıştay Dördüncü Daire 

Taşıt alım vergisinin, otomobilin maliyet bedeline ithalinde veya genel giderler arasında gösterilmesinde mükellefler VUK’nun 270. maddesi ile ihtiyarilik hakkı tanınmıştır.

Bu nedenle taşıt alım vergisinin gider kaydında yasal bir isabetsizlik yoktur. İstemin Özeti: 1992 yılma ait işlemleri incelenen davacı kurum adına, ikmalen kurumlar vergisi salınmış, kaçakçılık cezası kesilmiştir.

Vergi Mahkemesi kararıyla; inceleme raporunda tenkit konusu edilen ve matraha alınan giderlerden taşıt alım vergisi dışında kalanların gider olarak kaydında kanuna aykırılık bulunmadığı, taşıt alım vergisinin ise; Vergi Usul Kanununun 273. Maddesi hükmü karşısında işletmeye alınan otomobil maliyetine eklenmesi gerekirken doğrudan dönem gideri olarak kaydında isabet bulunmadığı, olayda kaçakçılık fiili oluşmadığı gerekçesiyle matrahın azaltılmasına, kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesine karar verilmiştir.

Davacı Vergi Usul Kanununun 270. Maddesinin son fıkrası hükmü karşısında taşıt alım vergisinin doğrudan gider kaydının yerinde olduğu ileri sürülerek kararın bozulması istemektedir.

Karar: 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 270. Maddesine 2365 sayılı Kanunun 49. Maddesiyle eklenen fıkrada, noter, mahkeme, kıymet takdiri, komisyon ve te.llaliye giderleri ile Emlak Alım ve Taşıt Alım Vergilerini maliyet bedeline ithal etmekte veya genel giderler arasında göstermekte mükelleflerin serbest oldukları belirtilmiştir. Olayda sözkonusu taşıt alım vergisinin, 09.06.1992 tarihinde satın alınarak şirket aktifine giren otomobile ait olduğu anlaşılmaktadır.

Anılan Kanun hükmüyle bu verginin maliyet bedeline ithalinde veya genel giderler arasında gösterilmesinde mükelleflere serbestlik tanınmış olduğundan davacı kurum tarafından yapılan uygulama kanuna aykırı bulunmamaktadır. Buna rağmen salınan verginin tasdikine isabet görülmemiştir. Bu nedenle Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oybirliği ile karar verildi.