CEZA KESMEDE ZAMANAŞIMI

Danıştay Dokuzuncu Daire

Tasfiye halindeki şirketin 1989/16 dönemi hesaplarının incelemeye alınmış olması zamanaşımını durduramayacağından ihtilaf konuşu vergi ve cezaların zamanaşımına uğradığı, öte yandan tarhiyatın tasfiye dönemi ile ilgili olmaması nedeniylede zamanaşımının duracağı, yönündeki iddia yerinde değildir. İstemin Özeti: Defter ve belgelerim ibraz etmeyen şirketle ilgili yapılan inceleme sonucu düzenlenen inceleme raporuna istinaden, şirketin tasfiye halinde olması sebebiyle şirket ortağı ve yönetim kurulu üyesi olan davacı adına 1989/16 dönemine ilişkin olarak tarh edilen kaçakçılık cezalı katma değer vergisinin terkini istemiyle açılan davayı; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 353. ve mükerrer 355. maddelerine göre kesilen usulsüzlük cezalarında usulsüzlüğün yapıldığı takvim yılım takip eden yılın basından başlayarak beş yıl içinde tarh ve mükellefe tebliğ edilmeyen vergilerle, kusur, ağır kusur, kaçakçılık ve özel usulsüzlük cezaları zamanaşımına uğrar, şu kadar ki vergi dairesince matrah takdiri için takdir komisyonuna başvurulması zamanaşımını durdurur, duran zamanaşımı uğrar, şu kadar ki vergi dairesince matrah takdiri için takdir komisyonuna başvurulması zamanaşımını durdurur, duran zamanaşımının mezkur komisyon kararının vergi dairesine tevdiini takip eden günden itibaren işlemeye devam eder hükmünün yer aldığı, olayda matrah takdiri için takdir komisyonuna başvurulması sözkonusu olmayan 1989/16 dönemine ilişkin kaçakçılık cezalı katma değer vergisinin zamanaşımı süresinin son gününün 31.12.1994 tarihi olduğu anlaşıldığından cezalı katma değer vergisinin zamanaşımına uğradığı, öte yandan şirketin 19.12.1992 tarihinde tasfiyesine karar verilmesi, dolayısıyla tarhiyatın tasfiye dönemi ile ilgili olmaması, aksinin de idarece kanıtlanamaması nedeniyle tarhiyatın tasfiye dönemi ile ilgili olmadığı görüldüğünden, davalının Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 30. maddesi uyarınca zamanaşımının işlemeyeceği iddiası yerinde olmadığı gibi davacı kurumun incelemeye alınmış olması da zamanaşımını durduramayacağından davalı idarenin bu yöndeki iddialarına da itibar edilemeyeceği gerekçesiyle kabul ederek cezalı tarhiyatı terkin eden Vergi Mahkemesi kararının; takdir komisyonuna tanınan yetkilerin inceleme elemanına da tanıdığı, bu nedenle incelemeye başlanmış olmasının da zamanaşımını durduracağı ileri sürülerek bozulması istemidir. Karar: Temyiz edilen Vergi Mahkemesinin kararında; 2577 Sayılı idari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından temyiz isteminin reddine, anılan mahkeme kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.