Dairesi
Mükellefin kendisine ait vergilendirilmiş ücret ve bilirkişi ücreti ile sosyal yardım ve tazminattan oluşan gelirinin, hayat standardı uygulamasına ilişkin izahatta gözönüne alınması gerekir.
Karar No
1997/22
Esas No
1995/4022
Karar Tarihi
14-01-1997

Danıştay Üçüncü Daire

Mükellefin kendisine ait vergilendirilmiş ücret ve bilirkişi ücreti ile sosyal yardım ve tazminattan oluşan gelirinin, hayat standardı uygulamasına ilişkin izahatta gözönüne alınması gerekir. İstemin Özeti: Serbest Avukatlık faaliyetinde bulunan davacı adına, 1992 takvim yılma ilişkin olarak ihtirazı kayıtla verdiği beyannameye göre hayat standardı temel göstergesi üzerinden tahakkuk ettirilen gelir vergisine karşı açılan davayı; Danıştay Üçüncü Dairesinin bozma kararma uyularak yeniden yapılan inceleme sonucu; 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununa 3689 sayılı Kanunun 7. maddesiyle eklenen geçici 35. maddenin 3. fıkrası Anayasa Mahkemesince iptal edildiğinden, hayat standardı temel gösterge tutarının uygulanmasında gözönünde tutulması gereken gelir unsurları için getirilen sınırlamanın ortadan kaldırıldığı, yükümlünün kendisine ait vergilendirilmiş ücret ve bilirkişi ücreti ile sosyal yardım ve tazminattan oluşan gelirinin bulunduğu, hayat standardı temel ve ek gösterge toplam tutarının sözkonusu gelirlerle izah edilmiş olduğu, bu durumda, hayat standardına göre yapılan tarhiyatta isabet bulunmadığı gerekçesiyle kabul ederek, dava konusu gelir vergisini kaldıran Vergi Mahkemesi kararının, yükümlünün yıllık gelir vergisi beyannamesinde beyan ettiği gayrisafi kazancının hayat standardının altında bulunduğu, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 116. maddesine göre tahakkuk ettirilen gelir vergisinde yasa hükümlerine aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istemidir. Karar: Mahkeme kararlarının Danıştay tarafından bozulması hallerinde, mahkemelerce bozmaya ilişkin kararlar üzerine yeniden verilmiş olan kararlara karşı yapılacak temyiz başvuruları mahkemece bozma kararındaki esaslara uyulmuş olup olmadığı yönünden incelenebileceği, dosyadan da temyiz konusu mahkeme kararının Dairemizin 14.12.1994 günlü ve E: 1994/2352, K: 1994/4366 sayılı kararındaki esaslar doğrultusunda verildiği anlaşıldığından temyiz dilekçesinde ileri sürülen sebepler sözü edilen kararın bozulmasıni gerektirecek nitelikte görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına oybirliğiyle karar verildi.

 
Ücretsiz üyelik
Şifremi Unuttum
USD
Euro
Üfe & Tüfe Oranlarını görmek için aşağıdaki excel ikonuna tıklayınız.

*Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) verileridir.​

ÜFE & TÜFE
Endeks Arşivi

Excel Dokümanı
     
  Copyright ® 2013 Esenlik Yeminli Mali Müşavirlik Ltd. Şti. Web Tasarımı