Danıştay Onbirinci Daire

Tasfiye halinde bulunan şirketin vergi borçlarından dolayı şirket adına düzenlenen ödeme emrinin tasfiye memuruna değil ortağa tebliği edilmesinde isabet yoktur. İstemin Özeti: Tasfiye halinde bulunan yükümlü şirket adına 1990,1991 ve 1992 yıllarının değişik ayları için tarh edilen vergi ve cezalara ait ihbarnamelerin tasfiye memuruna tebliğine rağmen dava açılmaması ve borcun ödenmemesi üzerine, amme alacağının tahsili için yükümlü adına ödeme emirleri düzenlenerek şirketin eski yöneticisine tebliğ edilmiştir. Ankara 5. Vergi Mahkemesi 20.09.1995 gün ve E: 1994/1430, K: 1995/894 sayılı kararı ile, 6183 sayılı Kanun'un 55. maddesinde amme alacağım vadesinde ödemeyenlere 7 gün içinde borçlarım ödemeleri veya mal bildiriminde bulunmaları hususunun bir ödeme emri ile tebliğ olunacağının belirtildiği, anılan maddeye göre ödeme emri düzenlenebilmesi için amme alacağının usulüne uygun olarak tarh ve tebliğ edilmiş olması gerektiği, olayın bu boyutunun açıklığa kavuşturulabilmesi amacıyla mahkemelerince verilen ara kararı üzerine gönderilen belgelerin incelenmesinden, yükümlü şirketin 27.02.1989 tarihinde toplanan genel kurul kararı ile tasfiyeye girdiği ve tasfiye memurluğuna ,.. adı şahsın seçildiği, ödeme emirlerine konu vergi ve ceza ihbarnamelerinin de bu kişiye tebliğ edilmesine karşın dava açılmayarak amme alacağının tahsili amacıyla şirket adına dava konuşu ödeme emirlerinin düzenlendiği, ancak bu ödeme emirlerinin de tasfiye memuruna tebliği gerekirken sıfatı sadece şirket ortağı olmaktan ibaret şahsa yönetim kurulu başkanı sıfatı ile tebliği edildiğinin anlaşıldığı, bu durumda, usule uygun düzenlemekle birlikte yetkisiz kişiye tebliğ edilen ödeme emirleri ile söz konuşu amme alacağının aranmasının usul hükümlerine açıkça aykırı olduğu gerekçesiyle ödeme emirlerin! iptal etmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, vadesinde ödenmeyen amme alacaklarının tahsili amacıyla düzenlenen ödeme emirlerinin yasaya uygun olduğunu ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oyçokluğu (*) ile karar verildi. (*) AYRIŞIK OY: 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 'Kanuni temsilcilerin ödevi' başlıklı 10. maddesinde, tüzel kişilerin mükellef veya vergi sorumlusu olmaları halinde bunlara düşen ödevlerin kanuni temsilcileri tarafından yerine getirileceği belirtilmiş olup, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanun'un 'Tasfiye Halinde Vazifeliler' başlıklı 32. maddesinde, hükmi şahısların tasfiyesinde bunların borçlu bulundukları amme alacaklarım ödeme ve bu kanun hükümlerinin tatbikiyle ilgili vecibelerin tasfiye memurlarına geçeceği hükmüne karşıyım.