Danıştay Vergi Dava Daireleri Genel Kurulu

Kazançları gerçek usulde vergilendirilen iki vergi yükümlüsünden biri olan yükümlü tarafından düzenlenen iki fatura nedeniyle hasılatının kayıt ve beyan dışı bırakıldığı görüşüyle uygulanan tarhiyatın, söz konusu nakliye faturalarının gerçeği yansıtmadığı yargı merciince saptanarak gider yazan tarafın giderlerinden çıkarıldığından bahisle tarhiyatın kaldırılmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır. İstemin Özeti: Nakliyecilik yapan yükümlü şirketin 1989 yılı işlemlerinin incelemesi sonucunda, iki adet hasılat faturasını defter kayıtlarına intikal ettirmediğinin tespiti üzerine adına re'sen kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Kaçakçılık cezalı tarhiyata karşı açılan davayı inceleyen Vergi Mahkemesi kararıyla; taşıma işinin davacı tarafından yapılmadığı, dolayısıyla hasılat, yazmasının düşünülemeyeceği gerekçesiyle tarhiyatı kaldırmıştır. Mal Müdürlüğünün bu karara karşı yaptığı temyiz başvurusunu inceleyen Danıştay Dokuzuncu Dairesi vermiş olduğu kararıyla; 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 10. maddesinde vergiyi doğuran olayın tanımlandığı, Vergi Usul Kanununun 3. maddesinin (8) bendinde ise vergilendirmede, vergiyi doğuran olay ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğunun belirtildiği, olayda, iki faturanın yükümlü şirket tarafından Vergi Usul Kanunu hükümlerine uygun .olarak ... isimli kişi adına düzenlendiği ve bu şahıs tarafından gider kaydedildiği, davacının ise söz konusu iki faturanın, evvelce çalınan boş bir fatura cildinin tanımadığı ... tarafından kullanıldığım sonradan öğrendiği, faturaları kendilerinin düzenlemediklerini ileri sürdüğü, 213 sayılı Vergi Usul Kanununa göre vesikaları muhafaza sorumluluğunun yükümlüye ait olduğu ve kaybolan belgelerin vergi dairesine bildirilmesi gerektiği halde bu yönde bir bildirim yapılmadığı, yasa hükümlerine uygun olarak düzenlendiği hususunda ihtilaf bulunmayan fatura' tutarları esas alınarak tarhiyat yapılmasında kanuna aykırılık bulunmadığı ve tarhiyatın terkini yönünde verilen Vergi Mahkemesi kararında hukuka uyarlık görülmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur. Bozma kararma uymayan Vergi Mahkemesi kararında, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 3. maddesine göre vergilendirmede vergiyi doğuran olayın ve bu olaya ilişkin muamelelerin gerçek mahiyetinin esas olduğu, aynı Kanunun 134. maddesinde ise vergi incelemesinden amacın, ödemesi gereken vergilerin, doğruluğunu araştırmak, tespit etmek ve sağlamak olduğunun kurala bağlandığı, ara kararı ile getirtilen ve faturaları kullanan ... hakkında düzenlenen inceleme raporunda, ... adına düzenlenen ve adı geçen tarafından gider kaydedilen faturaların muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge olduğu ve bu taşıma işinin yapılmadığı tespit edilerek giderlerinden çıkarıldığı, davacı şirket, tarafından yapılmayan bir taşıma işi için, başkaları tarafından düzenlendiğinde kuşku bulunmayan faturalara istinaden yapılan,tarhiyatta yasal isabet bulunmadığı nitekim, dava konusu olay nedeniyle yükümlü şirket adına yapılan cezalı kurumlar vergisi tarhiyatının kaldırılması yönünde verilen kararın Danıştay Üçüncü Dairesinin vermiş olduğu kararı ile aynen onandığından söz ederek davanın kabulü yolundaki kararında direnmiştir. Karar Mal Müdürlüğü tarafından elde edilen hasılat nedeniyle düzenlenen faturaların kayıt ve beyan dışı bırakılmasının re'sen takdiri gerektirdiği ve bu hasılat üzerinden yapılan cezalı tarhiyatın onanması gerektiği ileri sürülerek temyiz edilmiştir. Dayandığı hukuksal nedenler ve gerekçesi Kararın özet bölümünde yazılı Vergi Mahkemesi kararı aynı gerekçe ve nedenlerle Kurulumuzca da uygun bulunmuş ve temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar kararın bozulmasın! gerektirecek durumda görülmemiştir. Bu nedenlerle, temyiz isteminin reddine oyçokluğu ile karar verildi . KARŞI OY: Danıştay Dokuzuncu Dairesinin bozma kararında yer alan, hukuksal nedenler ve gerekçe uyarınca temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi direnme kararının bozulması gerektiği görüşü ile karara katılmıyoruz.