Danıştay Onbirinci Daire

Pişmanlık hükümlerinden sadece kazançlı beyanname veren mükelleflerin faydalanacağına dair bir hükmün bulunmadığı, piş manlık dilekçesiyle verilen beyannamelerin zamanında verilmiş sayılacağı, diğer re'sen takdir sebepleri bulunmadıkça matrah beyan edilmemesinden dolayı takdir yoluna gidilmez. İstemin Özeti: 1992 yılı Eylül dönemine ait katma değer vergisi beyannamesinde matrah beyan etmemesi nedeniyle pişmanlık istemi kabul edilmeyen yükümlü şirket adına takdir komisyonu kararma dayanılarak kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Vergi Mahkemesi kararıyla; uyuşmazlığın, yükümlü şirketin 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 371. maddesi hükmü gereğince verdiği beyannamesinde matrah gösterilmemesi nedeniyle pişmanlık hükümlerinden istifade ettirilmemesi sonucunda takdir komisyonu kararma dayanılarak yapılan cezalı tarhiyata karşı dava açılmasından kaynaklandığı; 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanununun 40/3. maddesinde, herhangi bir vergilendirme döneminde vergiye tabi işlemleri bulunmayan mükelleflerin de beyanname vermek mecburiyetinde oldukları hükmünün yer aldığı, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 371. maddesinde yazılı pişmanlık ve ıslah hükümlerinin, vergi kanunlarına aykırı kasıtlı davranışlarım dilekçe ile birlikte kendiliğinden vergi dairesine haber verenlere uygulanacak kuralları içerdiği, anılan kanunda pişmanlık hükümlerinden sadece kazançlı beyanname veren mükelleflerin faydalanacağına dair bir hükmün bulunmadığı, pişmanlık dilekçesiyle verilen beyannamelerin zamanında verilmiş sayılacağı, diğer re'sen takdir sebepleri bulunmadıkça matrah beyan edilmemesinden dolayı takdir yoluna gidilmesinin yasanın amacına aykırı olduğu gerekçesiyle cezalı tarhiyat kaldırılmıştır. Vergi Dairesi temyiz dilekçesinde, pişmanlık dilekçesi ile birlikte verilen beyannamede matrah beyan edilmediği takdirde pişmanlıkla ilgili hükümlerden yararlandırılamayacağını iddia ederek kararın bozulmasını istemektedir.