Danıştay Dokuzuncu Daire

Bulunan matrah farkım, mükellefin beyanından hareket edilmek suretiyle saptanması ve kasten vergi ziyaına sebebiyet verilmediği sonucuna ulaşılması halinde kaçakçılık cezasının kusura çevrilmesi yerinde bir uygulamadır. İstemin Özeti: 1992 yılma ait defter ve belgelerin incelemeye ibraz edilmemesi nedeniyle indirim konusu yapılan katma değer vergilerinin kabul edilmemesi üzerine düzenlenen rapora dayanılarak 1992/ Eylül dönemi için tarh edilen kaçakçılık cezalı katma değer vergisinin kaldırılması istemiyle açılan davayı; ara kararı ile getirtilen defter ve belgelerin incelenmesi sonucu ihtilaflı döneme ilişkin olarak yükümlünün hesaplanan katma değer vergisinin, indirilecek katma değer vergisinden daha fazla olduğunun ve 5.363.943 lira ödenecek katma değer vergi sinin doğduğunun görüldüğü, öte yandan bulunan matrah farkı davacının beyanlarından hareketle saptandığından ve uyuşmazlıkta kasten vergi ziyaına sebebiyet verilmediğinden kesilen kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesi icabettiği gerekçesiyle kısmen kabul ederek katma değer vergisini 5.363.943 lira üzerinden onayan, kaçakçılık cezasını kusur cezasına çeviren Erzurum Vergi Mahkemesinin 17.11.1994 gün ve 1994/366 sayılı kararının; Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından; mahkemenin idarenin yerine geçerek yerindelik denetimi yapamayacağı, sadece idari işlemin yasaya uygunluğunu denetleyebileceği, tebligat yapıldığı halde defter ve belgelerim ibraz etmeyen yükümlü adına yapılan cezalı tarhiyatın yerinde olduğu, yükümlü tarafından ise; inceleme elamanınca reddedilen indirime konu katma değer vergisi ile hasılata ait hesaplanan katma değer vergilerinin defter ve belgelere uygunluk göstermediğinin saptanması üzerine defter ve belgelerin mahkemeye ibraz edilmesinden önce düzeltme beyanlarının vergi dairesine verildiği, Vergi Mahkemesinin ise düzeltme beyanlarım ve hasılata ilişkin katma değer vergilerin! hiç dikkate almaması nedeniyle defter ve belgelerde yeralan hasılata ait hesaplanan katma değer vergisi ile mal ve hizmet alışlarına ait indirilecek katma değer vergilerinin yeniden yapılacak bilirkişi incelemesi ile saptanması gerektiği ileri sürülerek bozulması isteminden ibarettir. Karar: Temyiz edilen Vergi Mahkemesinin kararında, 2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanununun 49. maddesinin 1. fıkrasında sayılan bozma nedenlerinden hiçbirisinin bulunmadığı anlaşıldığından tarafların temyiz istemlerinin reddine, 503.500 lira ilam harcının yükümlü şirketten alınmasına, anılan Mahkeme kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.