Danıştay Onbirinci Daire

Takdir sebebi gerçekleştiğinden iki kat kesilen usulsüzlük cezası yerindedir. İstemin Özeti: Yükümlü ortaklığın 1992 yılı OcakAğustos dönemlerinde nakliyecilik faaliyetiyle ilgili teslim bedellerini defterine kaydetmediği gibi beyanda da bulunmadığının inceleme raporuyla saptanması üzerine kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmış, usulsüzlük ve özel usulsüzlük cezası kesilmiştir. Vergi Mahkemesinin kararıyla; Trafik Tescil Müdürlüğünden alınan bilgiye göre, ortaklığın ticari faaliyet gösterdiği kamyonlardan birini 1992 yılında 7 ay; diğerini ise 21 gün kullandığı, matrahın bu süreler dikkate alınarak hesaplanması gerektiği, re'sen takdir sebebi gerçekleştiğinden üç kat kesilen usulsüzlük cezasının asal olduğu, özel usulsüzlük cezasının ise, elde edilmesine rağmen beyan edilmeyen hasılatın belgeye dayanılarak veya karşıt inceleme ile kesin olarak tespit edilmediği gerekçesiyle vergi aslının 115.719.171 lira matraha isabet eden miktar üzerinden hesaplanmasına yükümlü ortaklığın öteden beri vergi mükellefi olması ve faaliyetinin vergi dairesinin bilgisi dahilinde bulunması hususları dikkate alınarak kaçakçılık cezasını kusur cezasına çevrilmesine, usulsüzlük cezasının aynen onanmasına özel usulsüzlük cezasının ise kaldırılmasına karar verilmiştir. Mal Müdürlüğü, inceleme raporuna dayanılarak salınan kaçakçılık cezalı katma değer vergisinin aynen onanması gerektiğini ileri sürerek mahkeme kararının bozulmasını istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oybirliğiyle karar verildi (*). (*) AZLIK OYU: 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 344. maddesinde, kaçakçılık, mükellef veya sorumlu tarafından maddede sayılan hallerden birisiyle vergi ziyaına sebebiyet verilmesi olarak tanımlandıktan sonra, 6. bendinde, bu haller arasında, vergi kanunlarına göre tutulması ve muhafazası mecburi olan defter ve vesikaları yok etmek veya gizlemek fiilinin sayıldığı, yine aynı bentte gizlemek fiilinden, mevcudiyetleri noter tasdik kayıtları veya sair suretlerle sabit olduğu halde vergi incelemesine yetkili kimselere inceleme sırasında defter ve vesikaların ibraz edilmemesi halinin anlaşılması gerektiği hususu hükme bağlanmıştır. Olayda, istenilmesine rağmen bir kısım belgenin inceleme elemanına ibraz edilmediği anlaşıldığından, yukarıda sözü edilen 213 sayılı Kanunun 344. maddesinin 6. bendi uyarınca tadil edilen vergi aslına kaçakçılık cezası uygulanması gerekmektedir. Bu nedenle, temyiz isteminin kısmen kabulüyle mahkeme kararının cezaya ilişkin hüküm fıkrasının bozulması gerektiği görüşüyle Daire kararma katılmıyorum.