Danıştay Dördüncü Daire

Taahhüt işi yapanlar bu faaliyete başladıkları tarihten itibaren götürü usulde vergi mükellefiyetinden faydalanamayacaklardır. İstemin Özeti: Demir doğrama faaliyeti nedeniyle götürü usulde gelir vergisi mükellefi olan davacının 21.7.1993 tarihinden itibaren gerçek usulde mükellefiyetinin tesisine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davayı; dosyanın incelenmesinde götürü usulde vergi mükellefi olan davacının, S.S. .... Tarımsal Kalkınma Kooperatifi Yönetim Kurulunun 21.7.1993 gün ve 85 sayılı kararı ile kooperatif üyeleri için yaptırılacak 50 adet cam seranın demir doğrama işçiliğini üstlendiği, bu faaliyeti nedeniyle de 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 51/4. maddesini ihlal ettiğinden taahhüdün yapıldığı 21.7.1993 tarihinden itibaren gerçek usulde vergi mükellefiyetinin tesis edildiğinin anlaşıldığı, mahkemelerinin 5.5.1995 günlü ara kararma S.S. .... Tarımsal Kalkınma Kooperatifince verilen cevapta cam sera işçiliğinin yönetim kurulunca alınan karar uyarınca davacıya yaptırıldığı, işin karşılığının peyderpey ödendiği, yapılan iş karşılığında fatura verilemeyeceğinin söylendiği, işçilere imzalatılan gider pusularının verildiğinin belirtildiği bu durumun davacının kanunda öngörülen götürülük şartlarım kaybettiğim gösterdiği ancak gerçek usulde mükellefiyet tesisinin mükelleflere bir takım sorumluluklar yükleyen bir vergilendirme işlemi olması sebebiyle geçmişe dönük olarak uygulanması halinde önemli sonuçlar doğuracak mükellefiyet tesisi işleminin davacının götürü usulde vergi mükellefi olma şartlarım taşımadığının tespit edildiği, 1994 yılım izleyen takvim yılı basından itibaren uygulanması gerektiği gerekçesiyle kabul ederek dava konusu işlemi iptal eden Vergi Mahkemesi kararının; gerçek usulde mükellefiyet tesisine ilişkin işlemde hukuka aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek bozulması istemidir. Karar: Temyiz istemi, 21.7.1993 tarihinde taahhüt işine başlayan davacının gerçek usulde mükellefiyetinin tesisine ilişkin işlemin iptali istemiyle açılan davayı kabul eden Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına ilişkin bulunmaktadır. Gelir Vergisi Kanununun 51. maddesinin 4. fıkrasında, her türlü taahhüt işleri yapanlar ile bu kişilere derece derece taahhütte bulunanların götürü usulden faydalanamayacakları hükme bağlanmıştır. İncelenen dosyadan, soğuk demircilik işi ile uğraşan davacının, S.S. .... •Tarımsal Kalkınma Kooperatifinin cam seralarının demir işçiliğinin 21.7.1993 tarihli yönetim kurulu kararıyla kendisine verildiğini, kooperatif başkan ve üyeleri nezdinde düzenlenen 14.12.1994 ve 16.12.1994 tarihli yoklama tutanaklarıyla tespit edildiği, mahkemenin ara kararma kooperatif tarafından verilen cevapta de, cam seraların demir doğrama işçiliğinin davacı tarafından yapıldığının, yapılan işlerin karşılığının da ödendiğinin bildirildiği anlaşılmaktadır. Bu durumda belirli bir işin yapılmasını üstlenen davacının taahhüt işi yapması nedeniyle, işe başladığı 21.7.1993 tarihinde götürü usulden faydalanılmasına olanak bulunmadığından bu tarihten itibaren gerçek usulde vergilendirilmesi gerekmektedir. Hal böyle olunca Vergi Mahkemesince gerçek usulde vergi mükellefiyeti tesisi işleminin davacının götürü usulde vergi mükellefi olma şartlarım kaybettiğinin tespit edildiği, 1994 yılım izleyen takvim yılından itibaren başlatılması gerektiği gerekçesiyle, davanın kabulü ile işlemin iptali yolunda karar verilmesinde hukuka uygunluk görülmemiştir. Açıklanan nedenlerle temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına oybirliğiyle karar verildi.