Danıştay Dördüncü Daire

Şirketin faaliyetiyle ilgili olarak dağıtılan ve hasılata göre normal miktardaki eşantiyon harcamaları genel gider olarak kabul edilebilir. İstemin Özeti: 1988 yılı işlemleri incelenen davacı şirketin, işle ilgili olmayan bir kısım harcamalarım gider yazdığı, aktifine kayıtlı araçların satış bedellerini düşük gösterdiği ve bazı harcamalarım sahte faturalarla belgelendirdiği ileri sürülerek re'sen kurumlar vergisi salınmış, kaçakçılık cezası kesilmiş ve fon hesaplanmıştır. Vergi Mahkemesi kararıyla, işle ilgili olmadığı anlaşılan ticari kazancın elde edilmesine yönelik bulunmayan harcamaların gider yazılamayacağı, alış fiyatından daha düşük fiyata satılan araçların, aktife kayıtlı son değerleri emsal bedel alınarak satış bedeli ile arasındaki fark üzerinden matrah hesaplanmasının yasaya uygun olduğu, davacı şirket adına fatura düzenleyen şirket nezdinde yapılan karşıt inceleme sonucu, sinirli sermayeye sahip olduğu, yasal kayıtlarının ihticaca salih olmadığı ve giderlerinin büyük bölümünü belgelendirmediği tespit edildiğinden belgelerin gerçeği yansıtmadığının kabulü gerektiği, ikmalen ve re'sen yapılan tarhiyatlarda fon uygulanamayacağı gerekçesiyle davanın vergi ve cezaya ilişkin kısminin reddine, fonların ise kaldırılmasına karar vermiştir. Davalı idare, hesaplanan fonların yasaya uygun olduğunu, davacı şirket ise, kapasitesi büyük bir işte gider gösterilen miktarın makul olduğunu, araçların hurda olması nedeniyle düşük bedelle satıldığım ve faturaların gerçeği yansıttığım ileri sürmekte ve kararın bozulmasını istemektedirler. Karar: inşaat ve taahhüt işiyle uğraşan davacı şirketin 1988 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu, işle ilgili olmayan harcamaların gider yazıldığı, aktife kayıtlı araçların satış bedellerinin düşük gösterildiği ve bir kısım harcamalarım gerçeğe uygun olmayan faturalarla belgelendirildiği ileri sürülerek bulunan matrah üzerinden kaçakçılık cezalı kurumlar vergisi salınmış, bu tarhiyat mahkemece de yasaya uygun bulunmuştur. 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 40/1. maddesinde, ticari kazancın elde edilmesi ve idame ettirilmesi için yapılan genel giderlerin safı kazancın tespitinde gider olarak kabul edileceği belirtilmiştir. Buna göre ticari kazancın elde edilmesine yönelik olan ve eşantiyon niteliği taşıyan giderlerin, şirketin elde ettiği hasılatla da uygunluk gösterdiği anlaşıldığından, bu giderlerin genel gider kapsamında değerlendirilmesi gerekmektedir. Şirket aktifine kayıtlı araçların düşük bedelle satıldığı ileri sürülerek aktifteki son değerleri ile satış bedelleri arasındaki fark üzerinden hesaplanan matrah farkı mahkemece uygun görülmüşse de, faturada gösterilen değerin üzerinde satış yapıldığı yolunda bir tespit bulunmaksızın, araçların düşük bedelle satıldığından söz edilmesi mümkün değildir. Öte yandan, davacı şirket adına düzenlenen faturalardan bir kısminin gerçeğe uygun olmadığı kabul edilmiştir. Ancak faturada belirtilen işlerin yapılmadığına ilişkin bir tespit olmadan, düzenleyen şahsın yeterli sermayesi bulunmadığından söz edilerek sahte fatura düzenlediği sonucuna varılamaz. Bu nedenle davacı şirket temyiz isteminin kabulü ile Vergi Mahkemesi kararının bozulmasına Vergi Dairesi Müdürlüğü temyiz isteminin reddine, oybirliğiyle karar verildi.