|
|
Dairesi
Arsa karşılığı daire alınması amacıyla arsanın müteahhide teslimi gelir sağlayıcı bir muamele olarak kabul edilemez.
|
|
|
Karar No
1996/2097
|
|
|
Esas No
1995/2438
|
|
|
Karar Tarihi
23-05-1996
|
|
|
Danıştay Dördüncü Daire
Arsa karşılığı daire alınması amacıyla arsanın müteahhide teslimi gelir sağlayıcı bir muamele olarak kabul edilemez. İstemin Özeti: Davacı şirket 1985 yılında satın aldığı taşınmazı 1987 yılında arsa karşılığı inşaat sözleşmesine dayanılarak satış vaadi senedi tapuya şerh ettirilmek suretiyle müteahhit firmaya devretmiştir. Davacı şirketbu devir nedeniyle emlak vergisi beyannamesindeki bedel üzerinden fatura düzenlemiştir. İnceleme elemanınca, bu bedelin emsal bedeli olması gerektiği görüşüyle yapılacak inşaatın birim değerlere göre maliyeti takdir komisyonuna hesaplattırıldıktan sonra bu tutar dikkate alınarak müteahhide devredilen arsa tutarının emsal değeri hesaplanmış, aradaki fark üzerinden re’sen kurumlar vergisi salınmış, kaçakçılık cezası kesilmiştir. Vergi Mahkemesi kararıyla; arsanın kat karşılığı müteahhide verilmesi durumunda arsanın tümü üzerinde kat irtifak hakkı tesisi gerektiği, bu irtifak hakkının bir kısminin müteahhit lehine tesisi durumunda tesis bedeli ile bu kısma ait arsanın aktif değeri arasındaki farkın kurum kazancım oluşturduğu, müteahhit lehine tesis edilen kat irtifakı tesis bedeli bilinmediğinden 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 267. maddesi uyarınca arsanın değerinin maliyet bedeli esasına göre belirlenmesi gerektiği, davacı şirketin müteahhide devredilen arsalar nedeniyle fatura düzenlediği, bu şekilde arsa devrinden sağlanan hasılatın kayıtlara intikal ettirildiği, olayda re’sen takdiri gerektiren bir durumun bulunmadığı gerekçesiyle tarhiyatın kaldırılmasına karar vermiştir. Davalı idare, arsanın kat karşılığı müteahhide devri durumunda devredilen arsaların değerinin, Vergi Usul Kanununun 267. maddesindeki takdir esasına göre belirlenmesinin yerinde olduğunu ileri sürmekte, kararın bozulmasıni istemektedir. Karar: Davacı şirket, 1988 yılında satın aldığı ve aktifine kaydettiği taşınmazın bir bölümünü 1988 yılında inşaat karşılığı, müteahhide devretmiştir. Yapılan sözleşmeyle arsa üzerine inşa edilen bağımsız bölümlerin % 62 sinin müteahhide, % 38’inin ise davacı şirkete ait elması kararlaştırılmıştır, inceleme elemanı tarafından müteahhide verilen arsanın emsal bedeli üzerinden değil, emsal bedelden daha düşük bir bedel üzerinden tapuda devredilmesi ve bu değer üzerinden müteahhit adına fatura düzenlenmesi eleştirilmiştir. 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 267. maddesinin 2. fıkrasının 3. sırasında yeralan takdir esasına göre yapılacak inşaatın birim değerlere göre maliyeti takdir komisyonuna hesaplattırılmış ve bu tutar dikkate alınarak müteahhide devredilen arsa tutarının emsal değeri bulunmuş ve matrah farkı bu şekilde tespit edilmiştir. Uyuşmazlık konusu olayda da olduğu gibi, arsa karşılığı daire alınması amacıyla .arsanın müteahhide teslimim, gelir sağlayan bir muamele olarak kabul etmek mümkün değildir. Burada arsanın değerlendirilmesine yönelik bir hazırlık işlemi sözkonusudur. Dolayısıyla arsanın yapılan sözleşme uyarınca müteahhide •devredilmesinden sonra aynı yıl içerisinde bağımsız bölümlerin inşa edilip satıldığı, satışı yapılan bağımsız bölümlerin beyan edilmediği saptanmadıkça, vergiyi tabi gelir elde edildiği ve bunun beyan dışı kaldığı kabul edilemez. Olayda kurumlar vergisi yönünden vergiyi doğuran olay gerçekleşmediğinden tarhiyatın’ terkininde kanuna aykırılık görülmemiştir. Bu nedenle, temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.
|
|