Danıştay Onbirinci Daire

Takdir komisyonu kararının hiçbir araştırma, incelemeye, somut belge ve bilgiye dayanmadığı, beyan edilen matrah üzerinde bir teslim veya hizmet bedeli elde edildiğine ilişkin tespit bulunmadığından yapılan cezalı tarhiyat yerinde değildir. İstemin Özeti: 1990/Aralık dönemine ilişkin katma değer vergisini pişmanlık dilekçesi ile veren yükümlü şirketin pişmanlıkla ilgili yasada öngörülen koşulları yerine getirmediğinden bahisle takdir komisyonu kararma dayanılarak o kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Vergi Mahkemesi kararıyla; olayda yükümlünün beyannamesini pişmanlık istemi ile vermesine rağmen 10.05.1991 tarihine kadar ödemesi gereken vergi ve pişmanlık zammını 213 sayılı Yasanın 371. maddesinde öngörülen 15 günlük süreyi geçirdikten sonra 27.06.1991 tarihinde ödediğinden yükümlünün pişmanlık koşullarından yararlandırılmayarak dönem, matrahının re'sen takdiri yoluna gidilmesinde yasaya aykırılık bulunmadığı ancak takdir komisyonu kararının hiçbir araştırma, incelemeye, somut belge ve bilgiye dayanmadığı, beyan edilen matrah üzerinde bir teslim veya hizmet bedeli elde edildiğine ilişkin tespit bulunmadığı, dolayısıyla anılan yasanın 31/8. maddesine uygun olmadığı gerekçesiyle vergi aslım kaldırmış, kaçakçılık cezasını ise pişmanlık koşullarının yerine getirilmediğinden olayda geç tahakkuk nedeniyle vergi ziyaına yol açıldığı gerekçesiyle, beyan edilen matraha isabet eden vergi üzerinden kusur cezasına çevirmiştir. Vergi Dairesi Müdürlüğü, pişmanlık koşullarına uyulmadığından, dönem matrahının belirlenmesi için takdire sevkinde ve takdir komisyonu kararma dayanılarak yapılan cezalı tarhiyatın yasaya uygun olduğunu ileri sürerek mahkeme kararının bozulmasını istemektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. ! Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oybirliği ile karar verildi.