Danıştay Dördüncü Daire 

Özel hizmet tazminatının hayat standardı temel ve ek göstergesinden düşülmesi gerekir. İstemin Özeti: Serbest meslek faaliyetinden dolayı ihtirazı kayıtla beyanname veren davacı adına ücret ve vergiye tabi olmayan geliri (özel hizmet tazminatı) dikkate alınmayarak hayat standardı esasına göre 1992 yılı için gelir vergisi ile geçici vergi tahakkuk ettirilmiştir. Danıştay Dördüncü Dairesince verilen bozma kararı üzerine Vergi Mahkemesi kararıyla, yaşam seviyesi kriterinden hareketle gerçek vergi matrahına ulaşmak üzere bir araç olarak kullanılan hayat standardı esasım, hiçbir izah imkanına yer vermeyecek şekilde katı bir biçimde uygulamanın, bu esasa göre belirlenen tutarları sanki bir vergi matrahı gibi kabul etme sonucuna götüreceği, bu durumun hem hayat standardı esasına hem de Gelir Vergisi Kanununun genel sistemine ters düşeceği gerekçesiyle tahakkukun, hayat standardı temel ve ek göstergesinden özel hizrr.it tazminatının düşülmesinden sonra bulunacak miktar üzerinden yapılmasına karar vermiştir. Davalı idare, hayat standardı esasına göre yapılan tahakkukun yasaya uygun olduğunu ileri sürerek, kararın bozulmasıni istemektedir. Karar: Mahkeme kararının Danıştay tarafından bozulması halinde, mahkemece bu karara uyulmak suretiyle verildiği ifade edilen kararlara karşı yapılacak temyiz başvurularının bozma esaslarına uyulmuş olup olmadığı yönünden incelenmesi mümkündür, incelenen dosya içeriğinden mahkeme kararının Danıştay Dördüncü Dairesinin 17.11.1994 günlü ve E:1994/1351, K:1994/5427 sayılı bozma kararında yazılı esaslara uygun olduğu görülmektedir. Temyiz dilekçesinde ileri sürülen nedenler kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte bulunmamaktadır. Bu nedenle temyiz isteminin reddine oybirliğiyle karar verildi.