Danıştay Onbirinci Daire

Pişmanlıkla verilen beyannamede, vergi aslı ile pişmanlık zammının vadesinde ödenmemesi halinde, olayın takdire şevki yasal bir uygulamadır. Ancak, mükellefin beyanından fazla bir kazancı olduğu yönünde ne idare ne de takdir komisyonunca yapılmış bir araştırma ve tespit bulunmaksızın, genel ifadelerle matrah farkı takdir edilemez. İstemin Özeti: Yükümlünün pişmanlıkla verdiği katma değer vergisi beyannamesinde beyan ettiği katma değer vergisi ile hesaplanan pişmanlık zammını süresi içerisinde ödememesi üzerine, pişmanlık hükümlerinden yararlandırılmayarak takdir komisyonu kararma istinaden 1988 yılı Ocak dönemi için kaçakçılık cezalı katma değer vergisi salınmıştır. Ankara 5. Vergi Mahkemesinin 7.10.1992 Günlü ve E:1991/1331; K:1992/1412 Sayılı Kararıyla; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 30. ve 31/8. maddelerine değinildikten sonra yükümlü tarafından pişmanlık koşullarına uyulmadığından olayın takdire sevkinin yasal olduğu, ancak takdir matrahının dayanağının bulunması gerektiği, olayda ise, yükümlünün beyanından fazla bir kazancı olduğu yolunda ne idare ve ne de takdir komisyonunca yapılmış bir araştırma ve tespit bulunmaksızın genel ifadelerle matrah takdiri yoluna gidildiğinden, takdir olunan matrah ile beyan edilen matrah arasındaki fark üzerinden yapılan cezalı tarhiyatta yasal isabet görülmediği gerekçesiyle cezalı tarhiyat kaldırılmıştır. Vergi dairesi müdürlüğünce, takdir komisyonunca yükümlünün yaptığı işin türü ve emsalleri nazara alınarak matrah takdir edildiği, vergi ve pişmanlık zammı süresinde ödenmediğinden pişmanlık hükümlerinin ihlal edildiği, takdirin dayanağının bulunduğu ileri sürülerek mahkeme kararının bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Ankara 5. Vergi Mahkemesi kararının onanmasına oybirliğiyle karar verildi.