Danıştay Üçüncü Daire

Alınan kaynak kullanımı destekleme priminin yatırım harcamaları tutarından düşülmemesi durumunda kar olarak gösterilmesi gerekir. İstemin Özeti: Bilgisayar form üretimi işiyle iştigal eden davacı şirketin 1991 takvim yılma ilişkin hesaplarının kaynak kullanımı destekleme primi yönünden incelenmesi sonucunda alınan primlerin yatırım harcamaları tutarından düşülmediği, bu sebeple kar olarak gösterilmesi gerektiğinden söz edilerek belirle nen matrah farkı üzerinden adına re'sen salınan kurumlar vergisini, Maliye Bakanlığınca çıkartılan 176 No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliğinde, kaynak kullanımı destekleme priminin tahakkuk ettiği yılda hasılat olarak kayıtlara intikal ettirilebileceğinin veya gerçekleştirilmiş olan sabit yatırımın maliyet bedelinden indirilebileceğinin kabul edildiği, olayda, davacı şirket tarafından vergi dairesine verilen kurumlar vergisi beyannamesinde 109.990.350 lira zarar beyanında bulunulduğu, inceleme raporuna istinaden aynı dönem içinde alınan 415.618.281. lira kaynak kullanımı destekleme priminin yevmiye defterinde ve defteri kebir hesaplarında hasılat olarak ya da yatırım maliyetinden düşüldüğü yolunda bir kayda yer verilmediği, sadece envanter, defterinde hesaben yatırım harcamaları tutarından indirildiği, bilançonun pasifinde de 'Teşvikler Hesabın'da bekletildiğinin görüldüğü, bu nedenle alınan 415.618.281. lira kaynak kullanımı destekleme priminden dönem zararının düşülerek kalan 305.690.931. lira üzerinden salınan vergide kanuna aykırılık görülmediği gerekçesiyle tasdik eden geçici vergi ile kesilen kaçakçılık cezasını ise, ikmalen ve re'sen yapılan tarhiyatlarda ayrıca geçici vergi tarh edileceğine dair kanunda bir hüküm bulunmadığı gerekçesiyle terkin eden, kesilen kaçakçılık cezasını ise, matrah farkının davacı şirketin defter ve belgelerinin incelenmesi sonucunda bulunduğu gerekçesiyle kusur cezasına çeviren Vergi Mahkemesi kararının; Vergi Dairesi Müdürlüğü tarafından, 213 sayılı Vergi Usul Kanununun 344. maddesine istinaden kesilen kaçakçılık cezasının yerinde olduğu, mükellef şirket tarafından ise, aktifleştirilmesi gereken iktisadi kıymetlerin kanunda öngörülen sürede aktife alınmadığı iddiasıyla mükellef beyan ve kayıtlarının yok sayılarak matrah farkı yaratılmasının yerinde olmadığı, alınan teşvik primlerinin Gelir Vergisi Kanunundaki gelir unsurlarından hiçbirisine girmediği, 176 No.lu Vergi Usul Kanunu Genel Tebliği ile de hiçbir kanuni dayanağı olmayan bir sistem getirildiği bu tebliğin teşvik mevzuatı gereği yapılan yatırımlara verilmesi gereken teşvik primlerinin veriliş gayesine aykırı olduğu, teşvikli yatırım için yapı kullanma izin belgesi alınmadığı, HDTM tarafından da revizesinin yapılmadığı, her şeyiyle bütünlük arz eden yatırıma az da olsa tüm kalemlerde daha sonraki yıllarda harcama yapılırken aktifleştirilip amortisman ayrılmasının düşünülemeyeceği iteri sürerek bozulması istemleridir. Karar: Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanan Vergi Mahkemesi kararı, aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup temyiz istemine ilişkin dilekçede ileri sürülen iddialar sözü geçen kararın bozulmasını sağlayacak durumda bulunmadığından temyiz isteminin reddine ve kararın onanmasına oybirliğiyle karar verildi.