PİŞMANLIK VE ISLAH

Danıştay Onbirinci Daire

Pişmanlık hükümlerine göre matrahsız verilen beyanname başkaca bir re'sen takdir sebebi yoksa takdir komisyonunca matrah takdirini gerektirecek bir yasal isabet yoktur. İstemin Özeti: 1990 yılı Ekim, Kasım, Aralık dönemi, 1991 yılı ile 1992 yılının Ocak, Şubat ve Mart dönemlerine ilişkin katma değer vergisi beyannamelerim yasal süresinden sonra 3787 Sayılı Kanun'un 6. ve 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 371. maddesine göre pişmanlık dilekçesi ekinde matrahsız olarak veren yükümlü şirketin pişmanlık istemi kabul edilmeyerek re'sen takdir sonucu adına kaçakçılık cezalı katma değer vergisi tarhiyatı yapılmıştır. Ankara 4. Vergi Mahkemesi 23.6.1994 Gün ve E: 1993/792, K: 1994/1024 Sayılı kararıyla; 213 Sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 371. maddesinde, beyana dayanan vergilerde kaçakçılık, ağır kusur ve kusur mahiyetindeki kanuna aykırı hareketleri ilgili makamlara kendiliğinden dilekçe ile haber veren mükelleflere maddede yazılı koşulların varlığı halinde ceza kesilmeyeceğinin hükme bağlandığı, pişmanlıkla beyanname veren yükümlüler hakkında başkaca bir re'sen takdir nedeni bulunmadıkça takdir komisyonuna sevk edilerek matrah takdir edilmesinde yasal isabet görülmediği gerekçesiyle cezalı tarhiyatı terkin etmiştir. Davalı idarece, cezalı tarhiyatta yasaya aykırılık bulunmadığı ileri sürülerek kararın bozulması istenilmektedir. Karar: Temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlayacak durumda görülmemiştir. Bu nedenle temyiz isteminin reddine, Vergi Mahkemesi kararının onanmasına, oybirliği ile karar verildi.